szlaki Pobrzeża. Jest to grupa szlaków obejmująca znakowane trasy przebiegające na północ od Pradoliny Redy - Łeby czyli przede wszystkim na terenie Pobrzeża Kaszubskiego (z wyłączeniem obszaru Trójmiasta) i Mierzei Helskiej. Są to trzy szlaki biegnące wzdłuż brzegu Bałtyku i zatok (Nadmorski Bałtycki, Nadmorski Zatokowy i Swarzewski) oraz złożona także z trzech szlaków (Grot Mechowskich, Puszczy Darżlubskiej, Krawędzią Kepy Puckiej) pętla na Kępie Puckiej;

szlaki Trójmiasta i okolic. Do grupy tej zostały zaliczone wszystkie szlaki znajdujące się na terenie Trójmiasta lub z niego wychodzące oraz rozpoczynające się w jego bezpośrednim sąsiedztwie (5-10 km). Jest to największa ilościowo grupa szlaków, a i obszar przez nie penetrowany jest spory i rozciąga się na znacznej przestrzeni przyległej do Trójmiasta. Stanowią ją: część Pojezierza Kaszubskiego (północna i środkowa), północna część Pojezierza Starogardzkiego oraz Żuławy Gdańskie (zachodnia część Żuław Wiślanych). Występuje tu piętnaście tras o bardzo różnych długościach i specyfice. Sześć szlaków wychodzi z Trójmiasta (jeden z Gdyni, trzy z Sopotu Kamiennego Potoku, jeden z Sopotu i jeden z Gdańska) w różne strony i tym samym w różne części województwa: w kierunku pobrzeży (Wejherowski i Zagórskiej Strugi), w centralną część Pojezierza Kaszubskiego (Kartuski i Wzgórz Szymbarskich), na Kociewie (Skarszewski) i przez Żuławy (Motławski). Osiem szlaków znajduje się na terenie Trójmiasta (Trójmiejski z Łącznikowym, niemal cały Źródła Marii i Do Wieży Kolibkowskiej, trzy całkowicie gdańskie - Wyspy Sobieszewskiej i Fortyfikacji Nadmorskich i Ósmego Widoku oraz jeden wyłącznie gdyński - Kępy Redłowskiej). Jeden prowadzi przez gminy Kolbudy i Pruszcz Gdański, w tym także miejską (Bursztynowy). Także jeden jest na Żuławach Gdańskich (Domów Podcieniowych).

szlaki Pojezierza Kaszubskiego i okolic to grupa obejmująca pozostałe szlaki Pojezierza Kaszubskiego i jego południowych przyległości a więc właściwie całego obszaru jezior kaszubskich. Występują tu dwa długie szlaki biegnące z północy na południe (Kaszubski, Kręgów Kamiennych) oraz jeden krótszy z nimi związany (Wdzydzki) Ich uzupełnieniem ich są: bardzo króciutki łącznik we Wzgórzach Szymbarskich (Podwieżycki) oraz początkowy, na razie samodzielny, odcinek szlaku im. Izydora Gulgowskiego z Wdzydz do Olpucha (odcinek olpuski), który jednakże w zasadzie stanowi szlak następnej grupy;

szlaki Kociewia i Borów Tucholskich. Tu zostały ujęte szlaki występujące na pozostałych terenach regionu, czyli na najbardziej na południe wysuniętej część dawnego województwa gdańskiego, obejmującej Pojezierze Starogardzkie i Bory Tucholskie. Jest to przede wszystkim pięć głównych tras przecinających // ten teren w różnych kierunkach, z których trzy (Kociewski, Dolnej Wisły, Ziemi Tczewskiej im. Romana Klima rozpoczynajacy się w Tczewie. Szlak czwarty, Jezior Kociewskich aktualnie występuje w dwóch częściach: , południowej z Ocypla do Osieka i północnej ze Skarszew do Starogardu Gdańskiego. Z powyższymi trasami powiązany jest w północnej części piąty szlak poprowadzony wzdłuż środkowego i dolnego biegu rzeki - szlak Rzeki Wierzycy. Tę sieć uzupełniają nieco krótsze trasy: w rejonie Kalisk (im. Izydora Gulgowskiego-odcinek kaliski) oraz zupełnie na południu województwa szlak Jański powiązany na zachodnim krańcu z krótkimi wycieczkowymi trasami na zachodzie w okolicy Osieka (Wokół Jeziora Kałębie, Wzdłuż Jeziora Czarnego). Dopełnieniem są występujące w nadwiślańskich lasach w rejonie Opalenia dwa krótkie szlaki Opaleński i Lasów Dębińskich oraz w lasach dębowskich króciuteńki Szlak Małokarczemski..

Region malborsko-kwidzyński dla znakowanych szlaków turystyki pieszej PTTK to część województwa pomorskiego położona na prawym (wschodnim) brzegu Wisły i niegdyś (przed 1999 rokiem) znajdująca się w województwie elbląskim. Jest to 22 gmin miejskich i wiejskich, obecnie skupionych w czterech powiatach: nowodworskim, malborskim, sztumskim i kwidzyńskim.
Pod względem fizyczno-geograficznym obszar ten stanowią w całości lub w znaczących fragmentach następujące jednostki mezoregionalne: Mierzeja Wiślana, Żuławy Wiślane (środkowa ich część - Żuławy Wielkie), zachodnia część Pojezierza Iławskiego, Dolina Kwidzyńska jako północny fragment Doliny Dolnej Wisły.

Szlakami na tym terenie zajmuje się Międzyoddziałowa Komisja Turystyki Pieszej PTTK z siedzibą w Kwidzynie.

W regionie malborsko-kwidzyńskim, praktycznie na całym jego obszarze, występuje 8 szlaków o łącznej długości 322,7 km, z tym że trzy są bardzo krótkie, a dwa stanowią fragmenty dłuższych szlaków wychodzących poza granice województwa (także w województwie kujawsko-pomorskim i warmińsko-mazurskim).

Idąc od północy ku południu są to:

• szlak Jantarowy, biegnący nad Zatoką Gdańską
• szlak Nadwiślański, poprowadzony prawym (wschodnim) brzegiem Wisły
• środkowa część szlaku Kopernikowskiego, przecinającego cały ten teren od północnego-wschodu na południe
• trzy szlaki w lesie Miłosna koło Kwidzyna (w tym Górski i Okrężny)
• szlak Napoleoński wiodący z Kwidzyna na wschód przez Pojezierze Iławskie
• i szlak z Gardei nad jezioro Kuchnia

Szlaki regionu chojnickiego to grupa szlaków, które niegdyś znajdowały się na terenie województwa bydgoskiego. W większości powstały z inicjatywy tamtejszych oddziałów PTTK i długi czas były przez nie zawiadywane; w poprzednich latach przez Oddział PTTK Szlak Brdy w Bydgoszczy. Szlaki te w zasadzie obejmują wyłącznie powiat chojnicki i skupiają się w rejonie Chojnic i Jeziora Charzykowskiego oraz na terenie Parku Narodowego Borów Tucholskich. Ten zestaw uzupełniony jest innymi trasami, które towarzyszą ciekom (jak to ma miejsce w przypadku rzeki Brdy, jej kanału czy też rzeki Zbrzycy) i rozpoczynają się na tym obszarze a następnie wychodzą poza niego.

Ogółem w regionie chojnickim występuje 10 szlaków, 8 w całości, a jeden wybiega stąd daleko w obszar województwa kujawsko-pomorskiego.

Długość szlaków (lub występujących tu części) jest bardzo zróżnicowana. Pięć z nich to trasy dość długie - rzędu 40-60 km. Są to szlaki Kaszubski im. Juliana Rydzkowskiego, Rzeki Zbrzycy, Brdy (odcinek pomorski), Zaborski i Strugi Siedmiu Jezior. Jeden - szlak im. Józefa Bruskiego ma około 25 km, pozostałe: Wielkiego Kanału Brdy, im. Jana Karnowskiego, Drzewicz - Jez. Płęsno to szlaki krótkie lub bardzo krótkie względnie wyłącznie łącznikowe (Swornegacie - Jez. Witoczno).

Obecnie (rok 2011) szlaki regionu chojnickiego liczą łącznie prawie 300 km.

Szlaki turystyki pieszej PTTK regionu słupskiego to z grubsza rzecz biorąc szlaki znajdujące się niegdyś na terytorium tej części województwa słupskiego, która znalazła się w województwie pomorskim czyli na obszarze obecnych powiatów słupskiego i bytowskiego powiększona o szlaki powiatów lęborskiego i człuchowskiego. Tutejszymi szlakami zawiaduje Oddział Regionalny PTTK w Słupsku. W regionie tym należy oddzielnie potraktować szlaki nadmorskie czyli znajdujące się na terenie Słowińskiego Parku Narodowego i w sąsiedztwie. Oddzielną grupę stanowią także szlaki lęborskie, do których należy zaliczyć szlaki, które przechodzą przez Lębork i wiele krótkich szlaków podlęborskich.

Grupę szlaków nadmorskich czyli Słowińskiego Parku Narodowego i okolic tworzą: podstawowy i najdłuższy szlak czerwony Nadmorski na odcinku Jarosławiec - Łeba, średniej długości szlak Doliny Łupawy biegnący stąd na południe i dwa sporo krótsze: Słowińców i Pętla Sarbska. Uzupełnia je cały szereg znakowanych tras o charakterze spacerowym i łącznikowym przebiegających w rejonie Łeby i na terenie Parku, powiązanych ze szlakiem głównym. Występują trasy spacerowe: do Jeziora Dołgie Małe, na Wydmę Czołpińską, na Łącką Górę oraz łącznikowe (czarne) w rejonach: Rowów, Gardny Wielkiej, Smołdzińskiego Lasu, Smołdzina, Rąbki, wyrzutni w Rąbce, Jeziora Dołgie Wielkiego i Jeziora Gardno.

W grupie szlaków lęborskich występuje jeden długi (najdłuższy w województwie) zielony szlak Krajobrazów Młodoglacjalnych prowadzący z Łeby przez Lębork do Miastka oraz kilka odgałęzień tego szlaku - szlaków bocznych i jakby wariantów dla tej trasy znajdujących się w rejonie Lęborka. Tu przede wszystkim trzeba wymienić prawie trzydziestokilometrowy szlak Piękna Morenowego Krajobrazu i 5 innych krótkich (5 - 12 km) znakowanych tras. Są to szlaki: Księcia Świętopełka i Karwickie Źródliska biegnące na południowy-zachód od miasta; Wzdłuż Rzeki Kisewy (Błękitnej Krainy Maratonu Ekologicznego), Chocielewski Czapliniec i szlak Starodrzewia Dębowego i Kamienia Diabelskiego Płaskiego na północ i zachód.

Ostatnia i najbardziej rozległa, ale też największa, jest grupa szlaków Słupska, jego okolic i południowej części regionu. Tutaj można znaleźć szlaki mające na swej trasie Słupsk a wyznaczone biegiem tutejszych rzek czyli: Doliny Słupi i Doliny Wieprzy i Studnicy oraz przebiegające na południe i wschód od niego, w rejonie Miastka i Człuchowa. Te ostatnie to: długi 120 kilometrowy szlak Krainy lasów i jezior przemierzający Pojezierze Bytowskie i znajdujące sie na południe od niego trzy też dość długie (50 - 75 km) szlaki: Kormoranów, Doliny Brdy i Południowy. Szlaki słupskie łącznie liczą niemalże 1000 km długości.