Regiony szlaków pieszych

	Region Gdański
	Region Malborsko-Kwidzyński
	Region Chojnicki
	Region Słupski

Popularne szlaki piesze

	Trójmiejski
	Fortyfikacji Nadmorskich
	Nadmorski Zatokowy
	Nadmorski Bałtycki
	Kaszubski
	Wyspy Sobieszewskiej
	Kartuski
	Wzgórz Szymbarskich

Szlaki międzynarodowe

Szlak międzynarodowy E9

Inne trasy piesze

	Sopockie Szlaki Spacerowe
	Ścieżki przyrodniczo-leśne

Inne szlaki

	szlaki rowerowe
	szlaki konne

O szlakach

	Statystyka szlakowa
	Waloryzacja szlaków
	Historia szlaków
	Plany rozwojowe szlaków
	Systemy znakowania
	Znakarze

Konkurs

	Bieżące edycje
	Prawidłowe odpowiedzi
	Laureaci i ranking
	Regulamin

Zobacz na szlakach

Statystyki

	Dziś:	386
	Wczoraj:	722
	W miesiącu:	11715
	Wszystkich:	680016

Zdjęć w galeriach:

1790

Szlak KASZUBSKI

Szlak Kaszubski Sierakowice - Gołuń kolor czerwony długość 138,1 km

Szlak Kaszubski to najdłuższy i zarazem chyba najpiękniejszy szlak całego regionu gdańskiego. Krętą trasą przemierza głównie niemal cały obszar Pojezierza Kaszubskiego (a przynajmniej zachodnią, lwią jego część) zaznajamiając z większością jego najcenniejszych walorów.

Na jego trasie znajdują się Lasy Mirachowskie oraz Jeziora Raduńskie czyli centralna część Wysoczyzny Pojezierza Kaszubskiego, okolice Kościerzyny a także rejon jezior wdzydzkich. Początkowy odcinek szlaku to wędrówka z prawie miejskich Sierakowic przez stosunkowo mało znane, sławione przez Majkowskiego, Lasy Mirachowskie ozdobione między innymi: piękną Rynną Potęgowską, oglądaną zwłaszcza z Lechickiej Szczeliny, tajemniczym Lubygościem czy też niezwykłą Mirachowską Świtezią - Jeziorem Kamiennym.

Po odwiedzeniu Kartuz nie bez słuszności pretendujących do miana stolicy Kaszub, przynajmniej tych gdańskich, szlak wkracza w najpiękniejszą i najbardziej znaną partię Pojezierza Kaszubskiego. Najpierw jest Chmielno, uchodzące za najładniejszy zakątek Ziemi Kaszubskiej, słynne także z kaszubskiej ceramiki Neclów. Tutaj zaczyna się "Kółko Raduńskie", kaszubski naszyjnik jezior nanizanych na nić Raduni, przez który przewija się szlak na przemian z Kaszubską Drogą.

Żegnając ten niezapomniany krąg jezior, z których najpiękniejsze leżą u stóp najwyższych na północy Wzgórz Szymbarskich szlak zmierza ku "Kaszubskiemu Morzu", jak tutejsi mieszkańcy zwą jezioro Wdzydze. Po drodze w równie uroczej okolicy - Łubiana, która zdobyła rozgłos porcelaną przyozdabianą kaszubskimi wzorami. W końcowej części szlaku możliwość zwiedzenia leżącego u tzw. Krzyża, czyli w pobliżu zbiegu wszystkich ramion Kaszubskiego Morza - Kaszubskiego Parku Etnograficznego we Wdzydzach, najstarszego skansenu w Polsce.

Szlak jest bardzo atrakcyjny przez cały rok, bowiem każda pora roku wydobywa inny, odmienny walor pejzażu kaszubskiego pojezierza. Trasę daje się pokonać przy podzieleniu jej na odcinki jednodniowe, jak i w całości podczas jednej wędrówki korzystając z różnorodnych możliwości noclegowych po drodze. Dojazdy na szlak (punkty etapowe) są dosyć dogodne (z wyjątkiem może odcinka początkowego); do niektórych miejsc nawet bardzo dobre. Szlak Kaszubski jest bardzo zróżnicowany zarówno jeśli chodzi o walory krajobrazowe jak i w odniesieniu do trudów wędrówki. Znaleźć tu można odcinki łatwe, dogodne także dla innych rodzajów turystyki, ale też fragmenty przeznaczone dla wytrawniejszych piechurów. Do szczególnie uciążliwych należy zaliczyć odcinek biegnący brzegiem Jeziora Wieprznickiego, który jednakże można pominąć wędrując drogą położoną powyżej jeziora.

Szlak posiada liczne połączenia z innymi szlakami województwa, co pozwala kontynuować wędrówkę na innych trasach lub odbywać wycieczki kombinowane. W Sierakowicach - także początek lub koniec innych znakowanych tras: zielonego szlaku Kręgów Kamiennych i znaczonego na czarno szlaku Wzgórz Szymbarskich. W rejonie Wieżycy - z Krzesznej możliwość odejścia od szlaku i dostania się na kulminację Wzgórz Szymbarskich wykorzystując szlak żółty Krzeszna - Szymbark. W Gołubiu i w Loryńcu ponowne spotkania z tymi szlakami (czarnym i zielonym). Ponadto wcześniej w Kartuzach możliwość przejścia na trasę szlaku Kartuskiego koloru niebieskiego. W końcowym Gołuniu połączenia ze szlakami: znanym już zielonym Kręgów Kamiennych i czarnym Wdzydzkim a także niebieskim im. Izydora Gulgowskiego (odcinek olpuski). Ten ostatni napotyka się już wcześniej we Wdzydzach.

Przebieg i kilometraż

Opis przebiegu

odcinek Lasów Mirachowskich

Szlak rozpoczyna się w centralnym miejscu Sierakowic, przed kościołem , który usytuowany jest naprzeciwko Rynku znajdującego się w rejonie zbiegu dróg z Gdańska, Lęborka i Słupska (km 0,0). W tym miejscu znajduje się węzeł szlaków, bowiem tu także mają swój początek szlaki: czarny Wzgórz Szymbarskich i zielony Kręgów Kamiennych. Stąd szlak zielony idzie przez placyk na zachód i następnie ul. Sobieskiego, a szlak czerwony i czarny koło kościoła na wschód. Te dwa szlaki zaraz przy cmentarzu się rozchodzą, bo czarny idzie dalej prosto do Nowego Osiedla a czerwony zmierza w lewo ulicą ks. Łosińskiego do dawnej stacji kolejowej. Po drodze mija ustawiony po lewej w obniżeniu za kościołem ołtarz papieski z Pelplina. W pobliżu stacji kolejowej szlak ulicą Piwną podąża na północ wzdłuż torów do ulicy Dworcowej i przejazdu kolejowego. Tu skręca w prawo przecina tory i dalej wśród podmiejskiej zabudowy zmierza w kierunku Paczewa. Po około 1,4 km na przedpolach Paczewa na rozdrożu z krzyżem (km 2,3) opuszcza wyraźną drogę i idzie na północ w kierunku znajdującego się blisko lasu. Teraz nastąpi półtorakilometrowa partia leśna szlaku, na zakończenie której szlak dotrze do początkowego odcinka Bukowiny wypływającej z położonego w głębi Lasów Miarchowskich Jeziora Bukowego. Potem wychodzi on na polanę z kilkoma wybudowaniami Kamienicy Królewskiej i dalej podąża w kierunku północno - zachodnim. Ponownie wchodzi w las, przybliża się do torów, w końcu wychodzi na asfaltową drogę poprzeczną i przejazd kolejowy. Droga prowadzi z Mirachowa, a za torami rozciąga się już Kamienica Królewska. Szlak przechodzi na drugą stronę torów i teraz posuwa się wzdłuż nich aż na wysokość dawnej stacji kolejowej (km 6,7). Minąwszy budynek stacyjny szlak podąża w ten sposób dalej na północ, drogą w kierunku Potęgowa. Przecina tory a po 600 m w pobliżu zabudowań Kamienickiego Młyna skręca nieco w prawo i dochodzi do strumyka wypływającego z jeziora Junno (km 7,9). Później idzie przesmykiem między jeziorami Junno i Białym wśród połaci pól poprzerastanych kępami lasu. Po minięciu dalszych pojedynczych zagród Kamienickiego Młyna szlak dociera do rozwidlenia, na którym idzie w lewo. Drogą w prawo i dalej przez las w górę na południe wiedzie bocznica szlaku (trasa dojściowa), która doprowadza na punkt widokowy na Górze Zamkowej (około 500 m). Szlak właściwy natomiast zbliża się do następnej wody, którą jest jezioro Odnoga, południowe odgałęzienie rozległego łańcucha jezior wypełniających Rynnę Potęgowską. Teraz wchodzi on w las i zbliża się do Jeziora Potęgowskiego, a właściwie do jego wschodniego przedłużenia czyli jeziora Kłączyno Duże. Stromym południowym brzegiem szlak podąża na wschód do następnego dużo mniejszego jeziora Kocenko zwanego też (przez porównanie z poprzednim) Kłączyno Małe. Przesmykiem między obu jeziorami, już na terenie rezerwatu przyrody Szczelina Lechicka, przedostaje się w północną część rynny i po krótkim przejściu jej dnem ostro się wspina. Osiąga drogę biegnącą powyżej zbocza i wkrótce dochodzi do miejsca, z którego roztacza się widok na całą rynnę . Szlak idzie dalej na południowy-wschód i na pobliskim skrzyżowaniu skręca w prawo, by zejść do strumyka wypływającego z widocznego jeziora Lubogoszcz (dawniej Lubygość). Jezioro stanowi rezerwat przyrody o tej nazwie (Jezioro Lubygość). Południowym brzegiem jeziora, wśród pięknego starodrzewu szlak dochodzi na wschodni jego kraniec .

Tu następuje zmiana kierunku, szlak zwraca się na północ i wprowadza do rezerwatu przyrody Żurawie Błota i leżącego w jego północno-wschodniej części Jeziora Kamiennego. Idąc w lewo drogą wiodącą wzdłuż północnego brzegu jeziora Lubogoszcz niecały kilometr można dojść do bunkra "Ptasia Wola" a wcześniej do dwóch grot mirachowskich. Okrążając od wschodu krętą trasą Jezioro Kamienne pomiędzy pojedynczymi zabudowaniami Kamiennej Góry i Nowej Huty szlak dochodzi na północny kraniec tego jeziora , gdzie znajduje się głaz narzutowy "Diabelski Kamień" (km 19,0). Od głazu szlak podąża w kierunku wschodnim do szosy z Mirachowa do Strzepcza. Szosą idzie w prawo i po 500 m skręca w drogę prowadzącą do widocznej od dłuższego czasu wsi Nowa Huta. Przystanek PKS znajduje się na szosie 400 m dalej w prawo. W centrum wsi (km 21,1) następuje zakręt w prawo i szlak wychodzi spomiędzy zabudowań na rozległe łąki ciągnące się wzdłuż rzeki Łeby. Przecina mostkiem niewielki strumyczek i wspina się na niezalesioną, pokrytą polami wyniosłość. W takim otoczeniu, pól i łąk, po około 1,5 km szlak dociera do Mirachowa. Prowadząc obok leśniczówki, w pobliżu której znajdują się okazy starych drzew, szlak schodzi do szosy wiodącej dalej do Miechucina i nią przez wieś wiedzie na południe. Mija restaurację a po prawej stronie dworek w starym parku , natomiast z lewej skrzyżowanie (km 24,0) z położonym w głębi kościołem (obok przystanek PKS) . Po 200 m opuszcza szosę i szerokim traktem podąża w kierunku południowo-wschodnim do widocznego w głębi lasu. W lesie szlak jeszcze 600 m prowadzi tą szeroką drogą a później odchodzi w lewo i klucząc nieco śródleśnymi dróżkami dociera nad wysoki brzegi Łeby i skraj rezerwatu Staniszewskie Zdroje . Potem odbija na południe ale wkrótce na skrzyżowaniu dróg skręca w lewo na zachód i dość krętą trasą wychodzi po niecałym kilometrze na brzeg doliny, w której znajduje się Jezioro Sianowskie. Skręca w lewo i jej skrajem mijając po lewej Łysą Górę /201,1 m npm/ (tylko z nazwy), dochodzi do niewielkiej wioski Cieszonko, położonej blisko miejsca gdzie rzeka Łeba z wpływa do jeziora. (km 29,6) Szlak wkrótce przecina rzekę a następnie wychodzi tuż przy mostku na Dębnicy - dopływie Łeby na szosę prowadzącą z Kartuz do Mirachowa. Szosą tą udaje się w prawo w kierunku od dawna widocznego Sianowa. Przy kościele (km 30,9) skręca razem z szosą w lewo, by 100 m dalej obok przydrożnej kapliczki pozostawić ją. Teraz szlak kieruje się na północ; na wzgórzu skręca w prawo i za rozwidleniem po pokonaniu ponad 1 km przecina wieś Kolonię (km 32,4) rozciągniętą wzdłuż asfaltowej drogi. Na skraju wsi (ponad 500 m w prawo) na szosie Mirachowo - Kartuzy znajduje się przystanek PKS, w pobliżu pamiątkowy kamień upamiętniający powstanie wsi. Za Kolonią przez lasek i połacie starego lasu kierując się na wschód szlak dochodzi do następnej miejscowości, którą jest Sianowska Huta. Szlak wiedzie przez wieś (km 34,6), na rozdrożu skręca w prawo na Pomieczyńską Hutę, lecz wkrótce opuszcza tę drogę też w prawo, by zaprowadzić nad jezioro Łąkie do leśniczówki Sianowo. Osiąga ją po około 2 km krętej trasy najpierw przez pola potem las (km 36,0). Na pobliskiej szosie biegnącej groblą przedzielającą jezioro znajduje się przystanek PKS Sianowo Leśne. Od jeziora Łąkie szlak wiedzie długi czas lasem w kierunku północno-wschodnim. Mija skrzyżowanie dróg leśnych i łukiem w prawo a potem krętą drogą wychodzi na skraj lasu. Nową drogą, biegnącą jego brzegiem, a później przez pola szlak dociera do Pomieczyńskiej Huty. We wsi na skrzyżowaniu (km 39,1) szlak skręca w prawo a na następnym rozdrożu polną drogą kieruje się na południowy-wschód. Po kilometrze mija małą wieś a w zasadzie kolonię Sytną Górę (km 40,4) i następnie dochodzi nad Jezioro Białe. Obchodzi je drogą od północy i wschodu, z której widoki na całe jezioro. Na przesmyku między jeziorami szlak mija Ucisk i skręca na południe, a potem, już za wsią wchodzi do lasu. Na wysokości południowego krańca jeziora skręca w lewo, a przy kamiennym drogowskazie mija skrzyżowanie (km 42,4). Lasem gęsto poprzetykanym polanami szlak doprowadza do nieczynnej linii kolejowej Kartuzy - Lębork (przez Sierakowice). Za torami przecina luźno rozrzucone wśród pól i łąk zabudowania Prokowskich Chróstów (km 44,7), obecnie stanowiących część Prokowa i dociera do szosy wybiegającej z Kartuz do Mirachowa. Teraz czerwone znaki znajdują się na krótkim odcinku tej szosy prowadzącej tu wzdłuż zachodniego brzegu Jeziora Klasztornego. Następnie szlak schodzi nad wodę (km 45,4) i jej skrajem doprowadza ponownie do szosy. Po jej przecięciu wchodzi w Gaj Świętopełka położony nad południową częścią Jeziora Klasztornego (Jezioro Klasztorne Małe) i spacerową aleją przywodzi do Kartuz. Kierując się na tonące w zieleni zabudowania klasztorne dochodzi Aleją Filozofów w pobliże kościoła . Od kościoła ulicą Klasztorną wzdłuż muru cmentarnego a niegdyś klasztornego wydostaje się na szosę z Sierakowic (ul. Wzgórze Wolności). Nią szlak udaje się w lewo wzdłuż położonego po prawej stronie ulicy nowego cmentarza (tutaj znajduje się grób zasłużonego dla Kaszub Aleksandra Majkowskiego ) do spotkania ze szlakiem niebieskim Kartuskim na rogu ulicy Chmieleńskiej (km 47,6), by i w tym miejscu zakończyć swą pierwszą część.

Szczegółowe mapy

Komunikaty i informacje

• Komunikat nr 38 - w sprawie korzystania ze szlaków turystyki pieszej na terenie Nadleśnictwa Rytel
• Komunikat nr 36 - w sprawie zamknięcia szlaków turystyki pieszej na terenie Nadleśnictwa Lipusz
• Komunikat nr 14 - o złym stanie szlaku Kaszubskiego koloru czerwonego.
• Komunikat nr 12 - o przerwaniu ciągłości szlaku Kaszubskiego koloru czerwonego w rejonie Krzesznej.
• Informacja nr 124 - o wycieczce na szlaku Kaszubskim.
• Informacja nr 120 - o wycieczce na szlaku Kaszubskim.
• Informacja nr 109 - o zmianach na szlaku Kaszubskim między Łubianą a Grzybowskim Młynem
• Informacja nr 71 - o wycieczce na szlaku Kaszubskim im. Juliana Rydzkowskiego.
• Informacja nr 62 - o tymczasowym odcinku na szlaku Kartuskim.
• Informacja nr 61 - o zmianach na szlaku Kaszubskim.
• Informacja nr 57 - o wycieczce na szlaku Kaszubskim.
• Informacja nr 32 - o szlaku Kaszubskim im. Juliana Rydzkowskiego.

Fotogaleria

odcinek Lasów Mirachowskich	odcinek Jezior Raduńskich	odcinek Jezior Podkościerskich

Informacje techniczne

Wszelkie prawa zastrzezone © 2019 PTTK - Znakowane Szlaki Turystyczne Województwa Pomorskiego

Realizacja: 4mpproject.pl