Regiony szlaków pieszych

	Region Gdański
	Region Malborsko-Kwidzyński
	Region Chojnicki
	Region Słupski

Popularne szlaki piesze

	Trójmiejski
	Fortyfikacji Nadmorskich
	Nadmorski Zatokowy
	Nadmorski Bałtycki
	Kaszubski
	Wyspy Sobieszewskiej
	Kartuski
	Wzgórz Szymbarskich

Trasy międzynar. i tematyczne

	Szlak międzynarodowy E9
	Pomorska Bursztynowa Trasa Piesza AMBER
	Szlaki dla osób o szczególnych potrzebach

Inne trasy piesze

	Sopockie Szlaki Spacerowe
	Ścieżki przyrodniczo-leśne

Inne szlaki

	szlaki rowerowe
	szlaki konne

O szlakach

	Statystyka szlakowa
	Waloryzacja szlaków
	Historia szlaków
	Plany rozwojowe szlaków
	Systemy znakowania
	Znakarze

Konkurs

	Bieżące edycje
	Prawidłowe odpowiedzi
	Laureaci i ranking
	Regulamin

Zobacz na szlakach

Szlak WEJHEROWSKI

Szlak Wejherowski Sopot Kamienny Potok - Wejherowo kolor czerwony długość 54,9 km

Jest to jeden z czterech szlaków rozpoczynających się w Sopocie Kamiennym Potoku, a jeden z trzech, które, zgodnie z posiadaną nazwą, zdążają do któregoś z miast położonych stąd na zachód, południe lub północ, na przedpolu jakiejś turystycznej krainy. Zatem ten szlak prowadzi do Wejherowa, na skraj Pobrzeża Kaszubskiego.

Trasa szlaku w generalnym przebiegu zbliżona jest do innego szlaku - czarnego Zagórskiej Strugi (Trójmiasto - Wejherowo). Scenerią szlaku też są Lasy Wejherowsko-Chylońskie, a punktem etapowym urocze Piekiełko w dolinie Zagórskiej Strugi. W drugiej części jednak szlak ten wchodzi głębiej w wzmiankowany kompleks lasów, by dotrzeć do kilku uroczych jezior rozrzuconych między Bieszkowicami a Wyspowem. Są to między innymi: bardzo chętnie odwiedzany Zawiat, krystalicznie czyste Wygoda i Pałsznik w rezerwacie przyrody Pełcznica, czy też ulubione przez wędkarzy Wyspowo. Wśród nich wznosi się Pucka Góra, która jeszcze niedawno dostarczała nie lada widoku. Początkowa partia szlaku to jednak leśne okolice peryferyjnych dzielnic Gdyni: Bernadowa, Witomina i Chwarzna z odcinkami dolinnymi potoków Swelini, Kaczej i Cisowskiej Strugi (rezerwat przyrody Cisowa). Nową atrakcją jest Marszewo z Leśnym Ogrodem Botanicznym. Szlak wieńczą odwiedziny Wejherowa, a tu po drodze: najpierw pałac Przebendowskich z pięknym parkiem a potem kilka ciekawych zakątków i cennych obiektów miasta.

Warunki wędrowania szlakiem są zróżnicowane, choć ogólnie rzecz biorąc, trasę tę należy zaliczyć do stosunkowo łatwych. Jedynie jej pierwsza część, znajdująca się w strefie krawędziowej wysoczyzny, bardziej kręta, mylna i obfitująca w dość liczne podejścia, wymaga trochę lepszego przygotowania kondycyjnego. Dotyczy to zwłaszcza odcinka położonego pomiędzy Chwarznem a Marszewem. Za to dalszy odcinek między Piekiełkiem a Wejherowem stanowi doskonałą trasę rekreacyjną z możliwością kąpieli w napotkanych po drodze jeziorkach a także ciekawą trasę dla turystyki rowerowej. W okresach wczesnowiosennym i późnojesiennym pewnym utrudnieniem w korzystaniu ze szlaku może być podwyższony poziom wody w zbiornikach wodnych uniemożliwiający wręcz wędrówkę bezpośrednio nad brzegiem jezior.

Bliskość szlaku czarnego Zagórskiej Strugi, wspólny początek z innymi szlakami sopockimi (Skarszewski, Kartuski, Do Wieży Kolibkowskiej), połączenia ze szlakami Kępy Puckiej w Wejherowie (szlaki Puszczy Darżlubskiej i Krawędzią Kępy Puckiej), a także skrzyżowanie ze szlakiem Trójmiejskim decydują o tym, że szlak ten stanowi ważny element w sieci szlaków tego rejonu, pozwalający na podejmowanie różnorodnych wieloetapowych eskapad pieszych względnie na tworzenie kombinowanych tras wycieczkowych. Korzystając ze znakowanego dojścia można ze szlaku dojść do wieży widokowej w Kolibkach. W Marszewie można zwiedzić Leśny Ogród Botaniczny.

Przebieg i kilometraż

Opis przebiegu

Pierwsze znaki szlaku czerwonego znajdują się w Sopocie Kamiennym Potoku przy zachodnim (po stronie Brodwina) wyjściu z tunelu na tutejszym przystanku SKM (km 0,0). Tutaj także mają swój początek trzy inne szlaki: zielony Skarszewski do Skarszew, niebieski Kartuski do Kartuz oraz czarny Do Wieży Kolibkowskiej. Od tego miejsca szlaki czerwony, niebieski i czarny prowadzą razem w prawo ulicą Łowicką (zielony idzie prosto ulicą Małopolską). Zaraz skręcają w lewo i powoli wchodzą zboczem doliny Kamiennego Potoku. Idą dalej ulicą Łowicką, mijają ulicę Mazowiecką (którą odchodzi szlak czarny) i po zakręcie w prawo dochodzą do ulicy Kujawskiej. Dalej pozostałe dwa szlaki skręcają w lewo i docierają do skraju lasu. Tutaj rozchodzą się; szlak czerwony na północny-zachód przez las przechodzi z doliny Kamiennego Potoku do doliny Swelinii zahaczając o rezerwat przyrody "Łęg nad Swelinią" i brzegiem tego potoku, przedłużeniem ulicy Bernadowskiej (już na terenie Gdyni) idzie w lewo w górę jego biegu. Po 400 m dochodzi do rozdroża (km 1,7), na którym w prawo znakowana ścieżka dojściowa doprowadza do wieży telekomunikacyjnej w Kolibkach, na której znajduje się udostępniony publiczności taras widokowy. Szlak skręca w lewo (nieco dalej znajduje się dawna strzelnica, teraz ponownie uruchomiona) i ponownie natrafiając na rezerwat krętą trasą zmierza teraz generalnie na zachód do leśnej polany, na której znajduje się Bernadowo. Posuwa się skrajem polany, położonej zacisznie w dolince jednego ze źródłowych cieków Swelinii, mija skrzyżowanie (km 2,8), a po ok. 200 m skręca w lewo i zostawia osadę wydostając się na położoną wyżej drogę leśną. Następnie idzie w prawo i tą meandrującą mocno drogą podąża dalej generalnie na zachód. W końcu szlak wychodzi z lasu, krótko idzie w lewo jego skrajem i w prawo, by ulicą Wzgórze Bernadowo wydostać się na ulicę Sopocką. Na ulicy tej skręca w prawo i między obniżeniem po dawnym jeziorze (Kackim), przez które poprowadzono kolej, zasłoniętym przez nową zabudowę a dużym zespołem domów jednorodzinnych Osiedla Bernadowskiego dochodzi do ulicy Wielkopolskiej. Przekracza podwójny ciąg tej ruchliwej arterii wykorzystując najbliższe przejście dla pieszych za wiaduktem kolejowym i ulicą Buraczaną (po lewej). Minąwszy w głębi kościół pw. Świętej Jadwigi i przystanek PKM Gdynia Karwiny (km 4,6) dalej zmierza na północ ulicą Strzelców wzdłuż wykopu kolei. Po lewej stronie szlaku za torami pojawia się sylwetka nowego kościoła, dalej na jego trasie - rozbudowujące się osiedla mieszkaniowe, a u celu las witomiński wchodzący w skład północnej części Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Polną drogą o kierunku północnym szlak wchodzi w las i zaraz na najbliższym skrzyżowaniu ją opuszcza. Schodzi do dolinki, którą płynie Potok Mariański (Źródła Marii) i w efekcie w końcu dociera nad sam jego nurt. Drogą nad potokiem idzie w kierunku północno-zachodnim, przekracza strumień (km 6,9) i dochodzi do linii kolejowej. Teraz biegnie wzdłuż nich w prawo, a po około 600 m przy zbiorniku retencyjnym "Krykulec" napotyka dochodzący z prawej czarny szlak Zagórskiej Strugi Oba szlaki podążają dalej przez rezerwat "Kacze Łegi" i za Kaczą skręcają w lewo nieco w tył i w ten sposób dochodzą do torów, które wspięły się na wysoki nasyp. Zatem pod wiaduktem a potem doliną Kaczy idą w kierunku północno-wschodnim. Szlak czarny zaraz odchodzi w lewo a czerwony po 1,2 km pobytu w dolinie tego potoku natrafia na szlak żółty Trójmiejski (km 9,1), który tu przekroczył strumień . Oba szlaki idą teraz razem w prawo, a po 500 m się rozchodzą. Czerwony skręca w lewo i po dalszej partii leśnej dochodzi do ulicy Chwarznieńskiej. Tu na rozległej i ciągnącej się w kierunku zachodnim polanie rozpoczyna się Chwarzno; najbliższa jego część to dawne Parcele (km 10,5). Szlak idzie szosą w lewo przez tę połać Gdyni. Dochodzi do dwupoziomowego skrzyżowania z obwodnicą trójmiejską i około 200 m dalej za kościołem skręca w prawo (km 11,4). Ulicą Apollina przecina teraz nowszą część zabudowaną domkami jednorodzinnymi. Ulica doprowadza do lasu, w którym szlak pozostanie dłużej. Zatem wchodzi między drzewa i będzie szedł w kierunku zachodnim. Teren leśny jest tu mocno rozrzeźbiony, pocięty skomplikowanym systemem dolinek i ich rozgałęzień, które jednakże układają się raczej równoleżnikowo. Zatem, by podążać w obranym kierunku, szlak musi mocno kluczyć, kręcić, wspinać się i schodzić. Po około 3 km takiej marszruty dochodzi do wyraźnej drogi poprzecznej prowadzącej z pobliskiego Zielenisza (km 15,4). Można nią dostać się do przystanków komunikacji miejskiej na ulicy Chwarznieńskiej. Drogą tą szlak początkowo prowadzi na północ a po około 700 m skręca na zachód i dochodzi do skrzyżowania z tzw. Drogą Graniczną (obok skrzyżowania kamień z takim napisem) oddzielającą dwa leśnictwa (km 16,8). Szlak przecina te drogę i schodzi dolinką w dół do szlaku dydaktycznego oznaczonego znakami wiewiórek. Szlak skręca w lewo i schodami terenowymi wprowadza na wzniesienie, potem krótko w prawo i znów schodami schodzi do Doliny Marszewskiej Strugi i polany, na której znajduje Leśny Ogród Botaniczny Marszewo Szlak omija ogród od wschodniej strony (po drodze sosna wejmutka - pomnik przyrody) dochodzi do szosy z Chyloni do Koleczkowa, prowadzącej dnem doliny. Ostatni odcinek można przejść trochę okrężnie czyli trasą powyżej drogi korzystając ze ścieżki Alicji w Zaczarowanym Lesie. Na szosie szlak skręca w lewo, prowadzi dalej wzdłuż ogrodu, mija wejście główne, przystanek komunikacji miejskiej (km 18,3) i po skręcie w prawo ponownie wchodzi w las. Teraz wspina się, by po znów zmiennej i krętej trasie (po drodze ruiny schronu) przejść do następnej doliny, którą płynie Cisowski Potok.. Tu wkracza na drogę biegnącą dnem doliny kierunku południowo-zachodnim, na początku wzdłuż granicy rezerwatu "Cisowa" (km 21,3). W ten sposób dnem doliny podąża prawie trzy kilometry, by w końcu skręcić w prawo i wyjść z lasu na sporą polanę, na której leży kilka małych miejscowości porozdzielanych kępami lasów i grup drzew; przede wszystkim są na niej Łężyce z Głodówkiem. Mijając osady a w zasadzie pojedyncze domostwa o nazwach Gwiździołka (km 24,2), Strasznica i Rębiska szlak idzie na zachód i dociera do drogi, która z Koleczkowa dochodzi do Rumi. Krótko ją wykorzystuje idąc w prawo ku wysypisku śmieci a potem przy krzyżu (25,3) kieruje się na północny-zachód, by opuścić polanę. Koło zabudowań Gacyny (km 26,1) wchodzi w las i będzie dalej szedł w kierunku zbliżonym do zachodniego. Po pokonaniu 2,5 kilometra dość krętej, leśnej trasy szlak natrafia na brukowany trakt, na którym spotyka szlak czarny Zagórskiej Strugi Droga ta łączy Rumię z Kamieniem i na swym północnym odcinku wykorzystuje dolinę Zagórskiej Strugi Szlak idzie tędy razem ze szlakiem czarnym krótko na południe w rejon zabudowań Piekiełka - dawnego leśnictwa (km 29,2). Tu oba szlaki opuszczają trakt: czarny w lewo, dalej doliną potoku - orograficznie prawym brzegiem; czerwony natomiast nieco dalej za zabudowaniami w prawo w górę niewielkiej dolinki bocznej. Po ponad kilometrze szlak czerwony opuszcza las, dochodzi do wybudowań: Krystkowo i Piecewo położonych wśród kęp lasu oraz połaci pól i łąk. Przepływa tu też niewielki strumyk, dopływ Zagórskiej Strugi. Po kilku zakrętach na swej trasie szlak przekracza ten ciek. Potem kieruje się na południe i po kolejnych dwóch zwrotach przez pola zbliża się do Bieszkowic. Ulicami Świerkową i Lipową wśród pierwszych zabudować wsi szlak wydostaje się na szosę do Wejherowa czyli ulicę Gdańską (km 32,4). Tu skręca w lewo i zaraz po 100 m za przystankiem PKS opuszcza ją też w lewo w ulicę Sołecką. Potem za skrętem w prawo podąża ulica Usługową i nią wychodzi ponownie na ul. Gdańską. Teraz szlak w zasadzie szosę jedynie przecina (km 32,8), bowiem zaraz idzie dalej wyraźną drogą w kierunku południowo-zachodnim (ulica Jeziorna) nad jezioro Zawiat. Mija ośrodek na jego krańcu (km 32,9) a następnie prowadzi południowym brzegiem jeziora . Później idzie jeszcze kawałek prosto a potem skręca na północny-zachód oraz północny-wschód. W ten sposób omija mokradła na przedłużeniu jeziora i kieruje się nad następne tutejsze oczko - Jezioro Bieszkowickie. Aby dostać się do niego szlak musi jeszcze zejść w prawo w boczną drogę i przejść około 300 m. Nad Jeziorem Bieszkowickim (km 34,9) czerwone znaki znajdują się na całym północno-zachodnim brzegu. Od jeziora prowadzą lekko pod górę do znaczniejszej drogi a potem długi odcinek nią w lewo na zachód. Szlak teraz powiedzie w kierunku Wygody przez dość mroczny i wilgotny las. Mija położone z lewej strony w pewnym oddaleniu od drogi niewielkie ale urokliwe jeziorko Rębówko (km 37,2) Trochę więcej niż kilometr dalej na trasie szlaku pojawia się dawna leśniczówka Wygoda (km 38,6), a w jej rejonie zespół trzech jeziorek lobeliowych: Wygoda, Pałsznik i Krypko. Jeziorka te wchodzą w skład rezerwatu przyrody Pełcznica Szlak dochodzi do końca jeziora Wygoda, potem skręca w prawo, dalej wykonując łuk w przeciwną stronę idzie nad jezioro Pałsznik. Wiedzie 500 m jego wschodnim brzegiem a następnie odchodzi w prawo (km 39,9). Meandrując pójdzie teraz nad kolejne jezioro znajdujące się w tych lasach. Po niespełna 1,5 km pojawia się niewielka polana, potem zabudowania i wreszcie woda. Szlak dotarł do osady Borowo i jeziora o tej samej nazwie. Zahacza tylko o północny kraniec równoleżnikowo rozciągniętego jeziora (km 41,8) , bo potem szerokim gościńcem udaje się w kierunku Nowego Dworu Wejherowskiego. Nie docierając do skraju lasu szlak skręca w lewo i kieruje się w stronę najwyższej w okolicy Puckiej Góry. Wspina się, ale omija kulminację od zachodniej strony (km 42,7), a po 500 m dochodzi do szosy wejherowskiej. Przecina ją (km 43,2) i idzie dalej prosto cały czas przez las do obniżenia, które omija z lewej. Potem wchodzi na trakt łączący Wyspowo z szosą, idzie w lewo a zaraz potem w prawo (pozostawiając trakt) i kieruje się nad jezioro Wyspowo. Nad jeziorem (z prawej użytek ekologiczny Szuwary jeziora Wyspowo) prowadzi jego zachodnim brzegiem obok leśniczówki (km 45,3) i kilku zabudowań Wyspowa. Na północnym krańcu jeziora w rejonie miejsca odpoczynku (obok pomnikowy dąb) przecina główną drogę prowadzącą dalej do Gniewowa. Z jeziorka wypływa tu też potok Młynkówka i szlak pójdzie jej dolinką. Kieruje się zatem na północny-zachód i wchodzi w las. Przez dwa kilometry prowadzi teraz drogą zataczającą łagodne i duże łuki najpierw w prawo potem w lewo (tak jak biegnie dolina Młynkówki) i zbliża się do Gniewowa. Jednakże w bliższej okolicy wsi wchodzi na drogę, która z niej prowadzi na zachód i w związku z tym skręca w lewo i wiedzie teraz przez teren dawnej osady Młynki (km 48,4). Nad znajdującymi się tutaj stawami na potoku zostało urządzone malownicze miejsce rekreacyjne. Trasą na wschód, w scenerii niewielkiej leśnej doliny, wzdłuż nurtu Młynkówki szlak będzie prowadzić około 2 kilometry. Na końcu polany dawnych Młynek szlak przechodzi na jej lewy (orograficznie) brzeg, by po około kilometrze wyjść z ciemnego lasu i powrócić na brzeg prawy oraz wiodący tędy trakt. Później, blisko wylotu doliny, odejdzie w prawo i skieruje się na północ. Tutaj Młynkówka uchodzi do potoku Cedron i teraz dolinę tego nowego potoku szlak będzie wykorzystywać do swego dalszego biegu. Czerwone znaki wyprowadzają na skraj lasu, który rozpościera się po prawej stronie Cedronu. Z lewej ciągnie się dolina, którą stopniowo wypełnia zabudowa rozwijającego się też tutaj Wejherowa. Wkrótce szlak dotrze bliżej centrum miasta ale wpierw, jeszcze w dolinie Cedronu, spotka szlak czarny Zagórskiej Strugi schodzący z wysoczyzny (z prawej) i dojdzie wspólnie z nim do Cedrońskiego Młyna (km 53,0) . Tu szlaki się rozchodzą, by w efekcie - każdy inną trasą - osiągnąć wejherowski dworzec kolejowy. Czerwony idzie jeszcze 200 m skrajem lasu i krawędzią wysoczyzny, by dotrzeć w pobliże ulicy Zamkowej. Z lewej rozciąga się park im. Aleksandra Majkowskiego, w alejki którego znaki szlaku teraz wprowadzają. Park powstał jako poszerzenie założenia parkowo-wodnego pałacu Przebendowskich. Szlak przekracza Cedron, potem obok woliery, stawów i kanałów okrąża pałac znajdujący się teraz w północno - wschodnim narożniku parku i za łukowatym mostkiem wydostaje się na ulicę Parkową (km 53,6). Przekracza ją i wchodzi w ulicę św. Jacka a następnie dociera w pobliże rynku. Ulicą Kościuszki - obok kościoła św. Trójcy - osiąga następną ulicę - 3 Maja. Dalej szlak idzie w prawo i dochodzi do ronda przy kościele św. Stanisława Kostki , skąd prowadzi w lewo ulicą Sobieskiego. Po 200 m skręca w ulicę Konopnickiej i nią dochodzi w pobliże torów oraz do ulicy 10 Lutego. Tutaj natrafia na dwa inne szlakiniebieski Krawędzią Kępy Puckiej z Pucka i zielony Puszczy Darżlubskiej z Krokowej. Wszystkie trzy znakowane trasy zmierzają na zachód do bliskiej stacji kolejowej. Dwieście metrów dalej przed budynkiem wejherowskiego dworca kolejowego kończy się szlak czerwony (km 54,9), ale także szlaki niebieski i zielony. Tutaj również ma swój ostatni znak spotykany wcześniej po drodze dwakroć szlak czarny Zagórskiej Strugi

Szczegółowe mapy

Ślady trasy szlaku (do pobrania):

Komunikaty i informacje

• Komunikat nr 46 - o brakach oznakowania węzła szlaków w Sopocie Kamiennym Potoku
• informacja nr 203 - o kolejnej drugiej wycieczce na szlaku Wejherowskim
• informacja nr 201 - o wycieczce na szlaku turystyki pieszej Wejherowskim
• informacja nr 193 - o wycieczce na szlaku pieszym Wejherowskim
• Informacja nr 99 - o wycieczce  na szlaku  Wejherowskim.
• Informacja nr 60 - o szlaku Wejherowskim.
• Informacja nr 22 - o zmianie trasy szlaku Wejherowskiego.o

Fotogaleria

Szlak Wejherowski

Historia szlaku

Szlak istniejący od roku 1953 niemal w niezmienionej postaci, przynajmniej jeśli chodzi o zasadnicze punkty trasy.

Został wyznakowany z inicjatywy Jana Wojnarskiego, przewodniczącego Komisji Krajoznawczej Zarządu Okręgu PTTK w Gdańsku. Był to początkowy fragment bardzo długiego szlaku mającego przecinać duże połacie Pomorza i Warmii, dochodząc na południu aż do Tucholi a później na wschód do Fromborka i stąd noszącego nazwę Pomorsko-Warmiński. Szlak Pomorsko-Warmiński był częścią sieci złożonej z 23 szlaków różnej długości i planowanych do wyznakowania na szeroko pojętym Pomorzu Gdańskim (wraz z sąsiedztwem). Ze szlaku mającego liczyć około 600 kilometrów wyznakowano wówczas 462 i to w kilku fragmentach, które praktycznie funkcjonują do dziś w postaci różnych samodzielnych szlaków.

Na terenie dawnego województwa gdańskiego czyli obecnie w szlakowym regionie gdańskim istnieją od samego początku do dziś dwa odcinki tego szlaku. Oprócz czerwonego Sopot - Wejherowo jest jeszcze również czerwony szlak - pierwotnie Kamienica Królewska - Olpuch Wdzydze a obecnie Sierakowice - Gołuń (Kaszubski). Połączenia na trasie Wejherowo - Kamienica Królewska dawny szlak Pomorsko-Warmiński nigdy się nie doczekał. W związku z tym nazwa Pomorsko-Warmiński została z czasem zarzucona na rzecz używanych wcześniej równolegle nazw odcinków; dla określenia pierwszego odcinka tego szlaku - Wejherowski.

Jak wspomniano pierwotna trasa tego szlaku w ogólnym przebiegu pozostała do dziś taka sama, doszły tylko modyfikacje, niekiedy dość duże, na poszczególnych odcinkach. Z pierwszych znaczniejszych zmian należy wymienić przede wszystkim inny przebieg pomiędzy Polaną Krykulec a Piekiełkiem, a ponadto na odcinku Sopot Kamienny Potok - Wielki Kack i na terenie Wejherowa. Najwcześniej, bo już w oku 1963 skorygowano przebieg dojścia do mety w samym Wejherowie. Pierwotna trasa począwszy od rejonu Góry Zamkowej wiodła szosą kartuską, a potem przez park doprowadzała do Rynku, gdzie szlak się kończył. Między polaną Krykulec a Piekiełkiem szlak początkowo biegł bardziej na południe, równolegle do obecnej trasy. Jego przebieg był następujący: od polany Krykulec (szlak żółty Trójmiejski) częściowo wzdłuż Kaczej do PGR Chwarzno, stad brukowanym traktem (obecnie szosa) na zachód do wybudowań Zielenisza i dalej przez Dębową Górę oraz Niemotowo do szosy z Wielkiego Kacka. Tą szosą a następnie szosą z Chyloni szlak prowadził do Rogulewa i za skrzyżowaniem z drogą z Rumi wchodził w las, by idąc niemal dokładnie na zachód dojść nad Zagórską Strugę. Trasą wzdłuż potoku szlak osiągał Piekiełko. Przebieg ten zmieniono w roku 1981 w związku z przeznakowywaniem szlaku czarnego Zagórskiej Strugi a także dla pokonania obwodnicy trójmiejskiej (z wariantu wzdłuż strugi zrezygnowano wcześniej). W trzecim przypadku dawniejszych ważniejszych zmian, szlak od Brodwina do Wielkiego Kacka wiódł traktem Sopot - Wielki Kack (obecnie ulice Malczewskiego i Sopocka), który obecnie jest ruchliwą szosą. Trasę tę przeniesiono do doliny Swelinii a na dalszym odcinku poprowadzono przez Bernadowo.

Na początku lat 90-tych XX wieku zmianie uległo miejsce początkowe szlaku. Po prostu początek wszystkich szlaków rozpoczynających się w Kamiennym Potoku (w tym i Wejherowskiego) został przeniesiony sprzed Domu Turysty PTTK w rejon tutejszego przystanku SKM po stronie Brodwina.

W roku 2000 w związku z zastrzeżeniami co do przejścia przez Pucką Górę, która okazała się terenem prywatnym, zmieniono trasę szlaku na odcinku od drogi do Borowa do jeziora Wyspowo przesuwając ją trochę dalej na północny - zachód. Natomiast w roku 2007 z uwagi na utworzenie rezerwatu Cisowa i powstanie obiektów leśnych w rejonie Marszewa zmieniono trasę szlaku na odcinku biegnącym w tej części lasów. Było to też w dużej mierze związane z potrzebą stworzenia możliwości trasowych dla biegnącego w pobliżu szlaku Zagórskiej Strugi. Nową tą trasę na niewielkim odcinku zmodyfikowano w roku 2015 a to ze względu na powstanie w Marszewie Leśnego Ogrodu Botanicznego.

Informacje techniczne

Wydawnictwa

Folder "Nad wejherowskie leśne oczka"

Wydany przez PTTK w 2001 roku w ramach serii WYCIECZKI SZLAKAMI PIESZYMI REGIONU GDAŃSKIEGO ilustrowany folder prezentujący duży fragment szlaku Wejherowskiego z Bieszkowic do Wejherowa. Jest to odcinek bardzo atrakcyjny ze względu na leśną scenerię oraz liczne jeziora i jeziorka. W treści foldera m. in. mapa odcinka szlaku i tekst przedstawiający walory tej trasy. Mimo upływu lat i zmiany oznaczenia kodowego szlaku publikacja nie straciła wiele z aktualności; trasa szlaku na tym odcinku praktycznie się nie zmieniła.

W celu pobrania skanu foldera należy kliknąć na widok jego strony tytułowej.

Wszelkie prawa zastrzezone © 2023 PTTK - Znakowane Szlaki Turystyczne Województwa Pomorskiego

Realizacja: 4mpproject.pl