Start Komunikaty Informacje Szlaki piesze Konkurs Fotogalerie Słowniczek krajoznawczy Wycieczki na weekend Kontakt
 
     
 
 

Regiony szlaków pieszych

Region Gdański
Region Malborsko-Kwidzyński
Region Chojnicki
Region Słupski
 
 

Popularne szlaki piesze

Trójmiejski
Fortyfikacji Nadmorskich
Nadmorski Zatokowy
Nadmorski Bałtycki
Kaszubski
Wyspy Sobieszewskiej
Kartuski
Wzgórz Szymbarskich

Trasy międzynar. i tematyczne

Szlak międzynarodowy E9
Pomorska Bursztynowa Trasa Piesza AMBER
Szlaki dla osób o szczególnych potrzebach

Inne trasy piesze

Sopockie Szlaki Spacerowe
Ścieżki przyrodniczo-leśne
 
 

Inne szlaki

szlaki rowerowe
szlaki konne
 
 

O szlakach

Statystyka szlakowa
Waloryzacja szlaków
Historia szlaków
Plany rozwojowe szlaków
Systemy znakowania
Znakarze
 
 

Konkurs

Bieżące edycje
Prawidłowe odpowiedzi
Laureaci i ranking
Regulamin
 
 

Zobacz na szlakach

km 77,3 Kaszubski - Kamieńw rejonie CW Wieżyca poświecony polskim kajakarzom zamordowanym w Peru 














 
 
 

Szlak Wzgórz Szymbarskich

Szlak WZGÓRZ SZYMBARSKICH
Sopot - Sierakowice
kolor czarny
długość 127,1 km

     

Jeden z najdłuższych szlaków regionu gdańskiego i jednocześnie jeden z tych, które wychodząc z Trójmiasta doprowadzają w centralną część wysoczyzny Pojezierza Kaszubskiego. W tym wypadkusz lak dociera przede wszystkim do Wzgórz Szymbarskich, które ze swą kulminacją - Wieżycą (329 m npm) są nie tylko najwyżej położonym miejscem na Pojezierzu Kaszubskim ale na całym Niżu Środkowoeuropejskim. Następnie szlak przecina krąg Jezior Raduńskich przechodząc na ich drugi brzeg Kaszubską Bramą i zmierza w Lasy Mirachowskie. Zwiedza ich mniej znaną, południową część kryjącą rezerwaty: Kurze Grzędy i Jezioro Turzycowe a na koniec doprowadza do Sierakowic, dużej i zasobnej wsi gminnej. Ten fragment szlaku, w swej lwiej części znajduje się na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego.

  

Do Wzgórz Szymbarskich szlak dochodzi od strony wschodniej przemierzając lasy kolbudzko-przywidzkie, w których obchodzi Jezioro Otomińskie, dwukrotnie natrafia na Radunię i długo towarzyszy Reknicy. Okolice te stanowią obszary chronionego krajobrazu: Otomiński, Doliny Raduni i Przywidzki. Tu na trasie występują: położony nad Reknicą Czapielsk z interesującym dwustuwiecznym kościółkiem ryglowym czy też cmentarzysko kurhanowe nieopodal Borcza. A do szczególnie urokliwych partii szlaku należy zaliczyć fragment biegnący doliną początkowego odcinka Reknicy z licznymi jeziorkami na trasie. Początkowo szlak przebiega jednakże w strefie krawędziowej wysoczyzny gdańskiej, gdzie oprócz uroczych zakątków Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego takich jak Łysa Góra, Dolina Ewy czy Wzniesienie Marii znaleźć można mało znane ale ciekawe peryferyjne części Gdańska. Do nich z pewnością zaliczyć można Matarnię, bardzo starą parafię z gotyckim kościółkiem św. Walentego. Cały szlak ze względu na swą długość podzielono na trzy odcinki: wschodni (na obszarze Trójmiasta i terenach przyległych), centralny (w środkowej części Pojezierza Kaszubskiego z Wieżycą) i zachodni.

  

Trasa szlaku jest zróżnicowana co do skali trudności, choć bez odcinków wymagających specjalnego przygotowania kondycyjnego, wyjąwszy może samo podejście na szczyt Wieżycy. Na trasie szlaku znaleźć można kilka miejsc i punktów widokowych z Wieżycą na czele, gdzie przed kilku laty ustawiono Kaszubską Wieżę Widokową im. Jana Pawła II. Wieża jest udostępniona w określonym czasie. Wstęp na nią jest płatny.

  

Z uwagi na fakt, że rzeźba terenu na dużej części trasy szlaku jest mocno urozmaicona, nadawać się on będzie dla turystyki narciarskiej. Dla turystyki kolarskiej można go wykorzystywać na niektórych fragmentach. Do najpopularniejszych odcinków szlaku należy fragment początkowy od Sopotu do Jeziora Łapińskiego oraz środkowy od Sławek do Gołubia. Na całej trasie spotkania z innymi szlakami regionu gdańskiego. Na terenie Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego jest to większość szlaków tu przebiegających; w okolicy Jeziora Otomińskiego szlaki Kartuski , Skarszewski i Bursztynowy natomiast blisko Raduni szlak Kartuski a w centralnej części Pojezierza Kaszubskiego (Gołubie) - szlak Kaszubski. W Sierakowicach ponowne spotkanie ze szlakiem Kaszubskim a ponadto ze szlakiem Kręgów Kamiennych. Dla umożliwienia zdobywania kulminacji Wieżycy podczas krótszych wycieczek szlak jest uzupełniony inną znakowaną na żółto trasą: szlakiem Podwieżyckim. (Krzeszna - Szymbark) Pozwala to wykorzystując komunikację kolejową zdobyć "szczyt" podczas dwugodzinnej wędrówki.

  


Przebieg i kilometraż

`
 SOPOT, ul. 1 Maja0,0127,1
SOPOT, Staw Nowowiejskiego0,6126,5
Wzgórze Olimpijskie, pomnik0,8126,3
Opera Leśna1,2125,9
Łysa Góra1,5125,6
Mała Gwiazda2,0125,1
Stara Droga Kacka2,1125,0
Dolina Świemirowska, ul. Reja2,8124,3
Droga Nadleśniczych5,0122,1
GDAŃSK Rynarzewo, szosa5,9121,2
Dolina Ewy, droga do Owczarni8,9118,1
Wzniesienie Marii9,6117,5
Mościska (Marne Mosty)10,2116,9
Wzn. Ela, dojście do punktu widokowego na Górze Szwabego12,0115,1
Droga Młyńska12,7114,4
Dolina Radości, ul. Bytowska13,2115,9
Klesza Dolina14,4112,7
Droga Pionierów15,3111,8
Trawiasta Droga16,4110,7
GDAŃSK Złota Karczma, Rondo Kaczmarskiego17,0110,1
GDAŃSK Matarnia, kościół18,6108,5
GDAŃSK Kokoszki, ul. Fabryczna21,9105,2
dawna gajówka Sulmin24,6102,5
 Jez. Otomińskie, brzeg północny27,299.9
Jez. Otomińskie, brzeg południowy, skrzyżowanie28,798,4
dolina Raduni, skrzyżowanie32,594,6
 Radunia, kładka33,094,1
ŁAPINO (Dolne), dawna stacja kolejowa34,892,3
ŁAPINO KART., droga do Widlina36,390.8
 Jez. Łapińskie, strumyk37,689,5
CZAPIELSK, kościół39,987,2
MARSZEWSKA GóRA, ul. Jodłowska44,282,8
MARSZEWSKA GóRA, szosa, Reknica45,381,8
Jez. Ząbrskie, brzeg północny46,280,9
HUTA DOLNA48,478,7
Jez. Głęboczko, brzeg zachodni 50,376,8
MICHALIN51,975,2
KRYMKI52,774,4
MAJDANY, PKS, Piastowska53,573,6
BORCZ, szkoła57,869,3
cmentarzysko kurhanowe Borcz61,166,0
TRĄTKOWNICA, g. Patoka, most61,965,2
WYCZECHOWO, droga do szosy63,563,6
NOWY DWóR, skrzyżowanie65,361,8
SARNI DWóR, leśniczówka66,460,7
SŁAWKI DOLNE, droga do Goręczyna69,158,0
SŁAWKI, stacja kolejowa, przejazd70,256,9
RĄTY, droga do Goręczyna71,655,5
WIEŻYCA, stacja kolejowa, przejazd75,251,8
Wieżyca, 328,6 m npm77,749,4
szosa do Szymbarka, parking78,448,7
SZYMBARK, szosa (do Stężycy)80,147,0
POTUŁY, skrzyżowanie81,545,6
Jezioro Kniewo82,844,3
GOŁUBIE, dojście do ogrodu botanicznego85,142,0
GOŁUBIE, dojście do stacji kolejowej85,641,5
MESTWIN, zakręt87,839,4
leśnictwo UNIRADZE89,138,0
ZGORZAŁE, szosa do Stężycy92,135,0
szosa Kartuzy - Bytów, Brama Kaszubska94,332,8
ŁĄCZYNO, skrzyżowanie96,430,7
ŁĄCZYŃSKI MŁYN, zabudowanie97,829,3
WYGODA ŁĄCZYŃSKA, skrzyżowanie98,828,3
DŁUGI KIERZ, wybudowanie101,126,0
MOJUSZEWSKA HUTA, polana (zejście z torowiska)106,520,6
MOJUSZ, dawny przystanek kolejowy107,519,6
ŁĄCZKI, skrzyżowanie109,817,3
BóR, skrzyżowanie leśne112,115,0
 Bącka Struga, mostek114,113,0
BĄCZ, szosa z Mirachowa115,311,8
rezerwat Jez. Turzycowe118,38,8
BUKOWO, kapliczka121,26,9
dawna leśniczówka Sierakowice (Gajek)124,22,9
Sosnowa Góra, skraj lasu125,21,9
SIERAKOWICE, Rynek127,10,0

Opis przebiegu:

odcinek wschodni: Sopot - Czapielsk

Szlak rozpoczyna się w Sopocie przy ul. 1-go Maja nieopodal wyjścia z tunelu pod Aleją Niepodległości (km 0,0). Stąd kieruje się na wschód w górę ulicy na przecięciu z ulicą Armii Krajowej mijając  niewielki park Inki z pomnikiem Armii Krajowej i budynek dawnej remizy strażackiej mieszczący straż pożarną do dziś i dochodząc aż do Stawu Nowowiejskiego. Staw zostawia po prawej i za restauracją "Harnaś" - sopocką chatą góralską wchodzi po schodach do lasu. Teraz szlak dostaje się na Wzgórze Olimpijskie i mija z prawej cmentarz oraz pomnik żołnierzy Armii Radzieckiej km [0,8] Wzgórz Szymbarskich - Pomnik żołnierzy radzieckich w lesie sopockim a następnie Operę Leśną (km 1,2). Za operą szlak skręca w lewo i wspina się na Łysą Górę o otwartym stoku pochylonym na południowy wschód (widok). Schodzi z Łysej i teraz prowadzi wykorzystując gęstą sieć leśnych ścieżek i alejek. Na najbliższym skrzyżowaniu zwanym Małą Gwiazdą (km 2,0), w pobliżu którego znajduje się głaz sopockiego Oddziału PTTK, spotyka szlak zielony Skarszewski, a następnie wkracza na Drogę Wielkokacką i nią schodzi do Doliny Świemirowskiej i ulicy Reja (km 2,8). Tutaj udaje się w prawo w górę doliny wzdłuż ogródków działkowych i po 250 m między nimi idzie w lewo. Po 600 m opuszcza dolinę i przez Zacisze wznoszącą się trasą wydostaje się na "Drogę Nadleśniczych". Na najbliższym skrzyżowaniu (km 5,0) znajduje się miejsce węzłowe - ponadto szlaki niebieski Kartuski i zielony Skarszewski. Szlak Wzgórz Szymbarskich razem z Kartuskim i Skarszewskim wiedzie "Drogą Nadleśniczych" w lewo. Po odejściu zielonego biegnie dalej Drogą aż do zakrętu, gdzie  pozostawiając niebieski skręca w prawo i po chwili w lewo, by poprowadzić w dół leśną kotlinką. Minąwszy zrośnięte buki wyprowadza z lasu i schodzi w Rynarzewie do  biegnącej w dolinie Potoku Rynarzewskiego szosy - ulicy Spacerowej (km 5,9). Tutaj skręca w prawo do przystanku komunikacji miejskiej i przejścia dla pieszych, którym przekracza szosę. Następnie schodzi do potoku, pokonuje go a potem wychodzi na skraj lasu i biegnący tędy nowy trakt nazwany przez leśników Drogą Rynarzewską km [6,0] Wzgórz Szymbarskich - Dolina Potoku Rynarzewskiego km [6,1] Wzgórz Szymbarskich - Kamień na Drodze Rynarzewskiej. Idzie nim w prawo, by po 800 m na drodze poprzecznej skręcić w lewo. Następuje teraz ponad dwukilometrowy odcinek leśny, na którym szlak skomplikowaną trasą po partii dolinnej wydostaje się na wierzchowinę a potem schodzi do następnego obniżenia czyli Doliny Świeżej Wody (Doliny Ewy), dnem której prowadzi droga do Owczarni (km 8,9). Teraz tą wyraźną drogą prowadzi w prawo, by potem przez rezerwat "Źródliska w Dolinie Ewy" km [9,1] Wzgórz Szymbarskich - Rezerwat przyrody Żródliska w Dolinie Ewy wspiąć się najpierw łagodnie, potem ostro na Wzniesienie Marii (km 9,6). Po spotkaniu ze szlakiem Trójmiejskim oba razem ostrymi zakrętami doprowadzają do Drogi Marnych Mostów (Mościsk), gdzie się rozchodzą - żółty idzie w prawo, a czarny w lewo. Potem szlak Wzgórz Szymbarskich skręca w prawo, kieruje się w górę a potem wiedzie leśną, jakby "grzbietową", trasą w kierunku północnym i północno-wschodnim. Następnie opuszcza ją w prawo, by wykorzystując boczne dolinki a także wiele różnych dróg zejść do Doliny Radości mijając po drodze dawną skocznię narciarską. Drogą i ścieżką "grzbietową" dalej na północny-wschód przez wzniesienie Ela prowadzi szlak dojściowy do punktu widokowego na Oliwę znajdującego się  w rejonie Góry Szwabego. W Dolinie Radości czarny szlak wydostaje się na Młyńską Drogę i skręca w prawo, by podążać w górę Potoku Oliwskiego. W rejonie zabudowań Bytowska 5 i 6 a wśród nich budynku dawnego nadleśnictwa Oliwa km [13,1] Wzgórz Szymbarskich - Budynek d. nadleśnictwa oliwskiego w Dolinie Radości, ul. Bytowska i restauracji "Rybakówka" szlak dociera do mostku nad potokiem przy stawie. Za mostkiem przy parkingu wychodzi na asfaltową drogę /ul. Bytowska/ (km 13,2) i skręca w lewo a potem zaraz ponownie - tym razem w prawo - w kierunku lasu. Teraz szlak mija budyneczek ujęcia oraz stacji uzdatniania wody i podąża w górę na wierzchowinę. Po wejściu na nią skręca w lewo i niebawem dochodzi do skrzyżowania, gdzie spotyka dochodzący z lewej szlak niebieski Kartuski. Szlak czarny nie wykorzystuje żadnej z dróg, którymi podąża szlak niebieski, tylko kieruje się w prawo, w dół, do asfaltowej drogi leśnej biegnącej obniżeniem, czyli Kleszą Doliną (km 14,4). Zaraz przechodzi do główniejszej doliny zwanej Doliną Bobrów, którą płynie początkowy odcinek Potoku Oliwskiego. Idzie tak na południe około 500 m i po dojściu do Drogi Matarniańskiej oraz skrzyżowania odchodzi w lewo Drogą Pionierów. Tą krętą trasą w dolince bocznej a potem odejściem w prawo doprowadza w pobliże skraju lasu. Tutaj szlak czarny trafia na szlak Trójmiejski i razem docierają do pierwszych domów w Złotej Karczmie. A potem uliczką między budynkami policji (po prawej) a jednorodzinną szeregówką dochodzą do ronda im. Jacka Kaczmarskiego i przecinają je (km 17,0). Po drugiej stronie szlak żółty skręca w lewo, a czarny udaje się w prawo w kierunku Matarni. Mijając z lewej park handlowy Matarnia przekracza wiaduktem obwodnicę, a potem skręca w lewo i obok parkingu GTL (Generalnego Towarzystwa Leasingowego) wiedzie ul. Agrarną a w istocie drogą gruntową - aleją lipową. Doprowadza ona do terenu i zabudowań dawnego majątku wykorzystywanych przez "Monar" (m.in. dawnego dworu) km [18,1] Wzgórz Szymbarskich - Zabudowania dworskie w Matarni - dwór km [18,1] Wzgórz Szymbarskich - Dawny dwór w Matarni. Okrąża go od strony wschodniej ulicą Jesienną i wkrótce po wyjściu na brukowaną drogę dochodzi do ceglanego kościółka pw. św. Walentego (km 18,6) km [18,3] Wzgórz Szymbarskich - Kościół pw. św. Walentego w Matarni km [18,3] Wzgórz Szymbarskich - Kościół pw. św. Walentego w Matarni od strony wejściowej. Potem szlak wydostaje się na rondko i dalej podąża w lewo, teraz już na południe, ulicą Sąsiedzką, nowym jej odcinkiem. Przy rondku znajduje się miejscowy cmentarz, na którym kilka starych mogił i grób pomordowanych 6 września 1939 roku w pobliskim Bysewie. Z rondka idąc w prawo można się dostać do pobliskiego przystanku PKM Gdańsk Matarnia.  Szlak biegnie asfaltową drogą mając z prawej tory PKM a po lewej w oddali obwodnicę trójmiejską i w ten sposób dochodzi do ogródków działkowych - ROD Akacja. Za ogródkami szlak natrafia na drogę poprzeczną i biegnący nią szlak niebieski Kartuski. Za drogą duży teren rekreacyjny ze stawami i alejkami. Oba szlaki idą dalej na południowy-zachód przedostając się przepustem na drugą stronę nasypu kolei (PKM) a potem podążają drogą leśną a następnie polną w kierunku zbliżonym do zachodniego wzdłuż torowiska starej linii kolejowej. Po przekroczeniu jej wykopu w Kokoszkach wkrótce wydostają się na ulicę Osiedlową, która doprowadza do poprzecznej ul. Fabrycznej (km 21,9). Tutaj następuje skręt w lewo; nieco za przystankiem szlaki dochodzą do ulicy Kartuskiej, gdzie zaraz się rozstają. Kartuski podąża w prawo na zachód natomiast czarny po przecięciu ulicy wchodzi do lasu (w lewo przystanek ZKM). Teraz idzie dalej prosto na południe, następnie po kilku zakrętach opuszcza kępę lasu i dociera do poprzecznego traktu z Karczemek do Smęgorzyna (ul. Gostyńska). Wiedzie nim krótko w lewo, potem skrajem pól kieruje się znowu na południe. W końcu wchodzi w las i przy zabudowaniach dawnej gajówki skręca w lewo (km 24,6) a następnie podąża na wschód oraz południowy-wschód do przecięcia drogi z Karczemek do Sulmina. Zaraz za nią skręca w prawo i prowadzi ponad kilometr szeroką leśną wyjeżdżoną drogą aż do spotkania z pokazującym się z prawej szlakiem Kartuskim. Stąd oba szlaki idą w lewo, by po wyjściu na drogę gruntową z Karczemek do Otomina dotrzeć do Jeziora Otomińskiego (km 27,2). Na skrzyżowaniu dróg nad jeziorem, gdzie pojawia się szlak Bursztynowy koloru żółtego, niebieski skręca w prawo i wraz żółtym biegnie w kierunku Sulmina. Czarny schodzi bezpośrednio nad samo jezioro km [26,9] Wzgórz Szymbarskich - Jezioro Otomińskie, brzeg północny i dalej podąża jego zachodnim brzegiem. Blisko końca jeziora, dołączy do niego wspinający się z lewej znad samego brzegu jeziora szlak zielony Skarszewski. Oba szlaki pójdą teraz razem, spotykając na pobliskim wielodrożnym skrzyżowaniu szlak Bursztynowy (km  28,7). Od tego miejsca szlak zielony wraz ze szlakiem żółtym, który doszedł z przeciwka, podąża na zachód ścieżką powyżej drogi. Czarny odchodzi tą wijącą się drogą generalnie na południowy zachód, potem na południe. Po około 800 m opuszcza ją w prawo a po dojściu do drogi poprzecznej skręca w lewo. Idąc dalej przechodzi pod linią wysokiego napięcia, aż wreszcie dociera do leśnej drogi z Sulmina do Lublewa. Tutaj szlak skręca w prawo, po 500 m w lewo i  podąża ponownie na zachód przez las. W końcu wychodzi na drogę z Kolbud do Sulmina, na której spotyka szlak zielony Skarszewski. Szlak zielony prowadzi dalej główną drogą, a czarny schodzi dalej w dół, krętą, głęboką doliną docierając aż do samej rzeki Raduni. Tutaj przedostaje się drewnianą kładką (km 33,0) km [32,6] Wzgórz Szymbarskich - Kładka piesza na Raduni za Łapinem na drugi brzeg rzeki a następnie przecina tory nieczynnej linii kolejowej z Pruszcza Gdańskiego przez Żukowo do Kartuz. Za torami szlak skręca w lewo i wiedzie wzdłuż nich, później przez las dochodzi do brukowanej drogi z Widlina. Kieruje się w stronę Łapina, którego pierwsze zabudowania osiąga po prawie kilometrze. Z lewej strony za torami ciągnie się Zalew Łapiński, powstały ze spiętrzenia wód Raduni przez zaporę elektrowni wodnej w Łapinie. Szlak mija budynek dawnej stacji kolejowej w Łapinie (km 34,8) km [34,4] Wzgórz Szymbarskich - Dawna stacja kolejowa w Łapinie i odchodzi od zbiornika. Mija dawny dwór, potem osiedle domków jednorodzinnych i podąża w górę. Po kilometrze w Łapinie Kartuskim przecina szosę z Kolbud do Przyjaźni i idzie drogą brukowaną w prawo do dawnych zabudowań dworskich min. gorzelni, w której mieści się teraz świetlica km [35,9] Wzgórz Szymbarskich - Dawna gorzelnia, później szkoła obecnie świetlica w Łapinie Kartuskim. Za budynkami skręca w lewo i utwardzoną drogą dochodzi nad Jezioro Łapińskie. Teraz lipową aleją obok domów mieszkalnych i letniskowych podąża brzegiem jeziora km [36,5] Wzgórz Szymbarskich - Jezioro Łapińskie w części północno-wschodniej km [37,5] Wzgórz Szymbarskich - Jezioro Łapińskie w części południowo-zachodniej. Po odejściu od jeziora osiąga piaszczysto-żwirową drogę, którą idąc w lewo dociera do Czapielska i asfaltówki. Następuje skręt w lewo i szosa (ul. Słonecznikowa) doprowadza w pobliże kościoła pw. św. Mikołaja Biskupa (z lewej) km [39,5] Wzgórz Szymbarskich - Kościół filiany pw. św. Mikołaja w Czapielsku i nad Reknicę, gdzie zaraz za mostem kończy się ten odcinek szlaku (km 39,9).

odcinek centralny: Czapielsk - Gołubie

W Czapielsku szlak od mostu nad Reknicą (km 39,6) idzie w kierunku szosy Gdańsk - Kościerzyna i zaraz skręca w prawo, drogą między gospodarstwami i do skraju lasu. Teraz będzie podążał lasem na zachód i południowy zachód ale cały czas doliną rzeki mając ją zawsze po prawej stronie niemal w zasięgu wzroku km [41,3] Wzgórz Szymbarskich - Reknica między Czapielskiem a Marszewem, km [42,4] Wzgórz Szymbarskich - Reknica w lesie po Marszewską Kolonią.Droga, którą prowadzi szlak wije się, zbliża i oddala od Reknicą. Po około 3 km takiego, leśnego przebiegu natrafia na kolejny mostek nad rzeką, niedawno odnowiony. Jednakże z niego nie korzysta, tylko podąża dalej na południe porzucając na razie rzekR. Idzie lasem, po części jego skrajem, a po niespełna 800 m wychodzi na wyraźniejszą drogę. Teraz szlak skręca w prawo i zaraz wychodzi z lasu na skraj Marszewskiej Góry. Ulicą Jodłowską (km 45,3) pośród coraz gęstszej zabudowy schodzi do doliny i szosy - ulicy Głównej. Tu skręca w prawo, przekracza Reknicę (km 45,3) i dochodzi do drogi z Marszewa (ul. Reknicka) z prawej i znajdującego się na zbiegu dróg leśnego parkingu. Szlak podążą dalej szosą a po chwili pozostawia ją idąc w lewo obrzeżem lasu doliną Reknicy. Po niecałym kilometrze dochodzi do znajdującego się po lewej za drzewami zarastającego Jeziora Ząbrskiego (km 46,2) km [50,3] Wzgórz Szymbarskich - Brzeg zachodni jeziora Głęboczko i dalej podąża prosto doliną, skrajem porośniętego lasem zbocza. Po kilku łagodnych łukach drogi szlak dochodzi do rozdroża i tu idzie lewym odgałęzieniem, doprowadzającym na skraj łąk. Przez ich połać szlak jest poprowadzony trawiastą zarastającą drogą, kończącą się przy zabudowaniach niewielkiej Huty Dolnej (km 48,4). Miejscowość tę natomiast przecina ulicami: Widokową i Żurawim Traktem. Idąc dalej wśród rozrastającej się zabudowy letniskowej szlak przybliża się do położonego w dolinie rzeki jeziora Głęboczko. Na łuku drogi idącej na północ (Dąbrowa) szlak schodzi w lewo, krótko idzie powyżej drogi, a potem wchodzi w las. Nieco krętą trasą dochodzi nad północny brzeg jeziora a dalej prowadzi nadbrzeżną drogą km [51,9] Wzgórz Szymbarskich - Krzyż na skrzyżowaniu dróg z w Michalinie

do południowego jego końca mijając mniej więcej w połowie długości miejsce nadające się do wypoczynku (km 50,3). Teraz szlak skręca ostro w prawo i biegnie szeroką, pnącą się drogą w głębokim jarze w kierunku północnym do wsi Michalin. Osiąga ją, skręca w prawo (km 51,9) i zaraz dochodzi do rozwidlenia. W lewo droga do Nowej Wsi Przywidzkiej, szlak dalej prosto przez pola, obok starego cmentarzyka ewangelickiego za betonowym ogrodzeniem. Zaraz za nim rozwidlenie i zabudowania osady Krymki (km 52,7), szlak wybiera drogę lewą, potem ponownie lewą i obok zabudowy letniskowej przez las i przez pola doprowadza do asfaltówki. Na niej skręca w prawo na Majdany, by zaraz minąć po lewej (przy szosie) stary cmentarz poewangelicki (km 53,5). Zaraz za Majdanami szlak schodzi z drogi asfaltowej w lewo i udaje się do lasu, w którym napotyka leśny parking. Teraz przez prawie 4 kilometry szlak prowadzi do Borcza prostą drogą, najpierw leśną, później polną. W Borczu szlak wychodzi na szosę Żukowo - Kościerzyna (droga nr 20), skręca w prawo przecina wieś mijając oba znajdujące się tutaj przystanki PKS-u, szkołę (km 57,8) i dociera do zespołu parkowo-dworskiego km [53,8] Wzgórz Szymbarskich - Dawny cmentarzyk ewangelicki w Majdanach z zabudowaniami folwarcznymi mieszczącego hotel i restaurację przy zakładzie produkcji pierza i puchu. Zostawia te obiekty z prawej strony i skręca w lewo skos w polną drogę prowadzącą w kierunku północnym tuż za szosą do Trątkownicy. Szlak dociera do lasu i tu nieco skomplikowaną marszrutą wychodzi po około 500 m na drogę leśną z Babiego Dołu do Wyczechowa. Teraz skręca w lewo i wkrótce dociera do polanki, na której znajduje się cmentarzysko kurhanowe (km 61,1) km [56,4] Wzgórz Szymbarskich - Droga - aleja dębowa miedzy Majdanami a Borczem. Dalej idąc wciąż tą drogą wychodzi na asfaltówkę, która doprowadza do Trątkownicy (km 61,9) Na jej końcu schodzi z szosy w lewo do lasu i biegnie piaszczystą drogą przez las a następnie klonową aleją (po lewej pola). W Wyczechowie po wyjściu na asfaltową drogę do Somonina szlak skręca w lewo. Po prawej znajduje się widoczny ze szlaku zabytkowy zespół dworkowo-parkowy z folwarkiem użytkowany obecnie przez Ecofarmę Kaszubską km [57,8] Wzgórz Szymbarskich - Krzyż przydrożny w Borczu
. Szlak przechodzi przez wieś a przy kapliczce na rozdrożu (km 63,5) udaje się w prawo, w aleję okoloną starodrzewem (główna asfaltowa droga doprowadza do szosy kościerskiej). Pozwala ona dotrzeć do skraju lasu, gdzie znaki wiodąc jego obrzeżem doprowadzają do skrzyżowania w miejscowości Nowy Dwór. Tutaj następuje skręt w prawo (km 65,3). Szlak przechodzi przez osiedle domków letniskowych, a przy krzyżu ponownie skręca w prawo. Za kolejnym zakrętem - w lewo - przecina pas lasu a następnie wychodzi na aleją ze starodrzewem. Przy leśniczówce Sarni Dwór km [61,1] Wzgórz Szymbarskich - Cmentarzysko prehistoryczne w Trątkownicy położonej po prawej stronie drogi (km 66,4) znajduje się miejsce odpoczynku wraz z parkingiem. Zaraz potem szlak skręca w lewo i wchodzi w las. Po 650 metrach skręca w prawo i po pokonaniu kolejnych 650 metrów wychodzi na szosę Kartuzy-Egiertowo. Przekracza szosę (km 67,9) i idąc ścieżką po kilkudziesięciu metrach skręca w lewo i idzie przez las równolegle do szosy. Po ok. 300 m zbliża się do niej i na jej skraju skręca w prawo na zachód. Idzie jeszcze przez las a następnie wchodzi w pogłębiająca się dolinkę, która w końcu przechodzi w głęboki jar. Szlak tuż przed zasadniczym jarem przedostaje się na północną jego stronę i ścieżynką a potem łukiem drogi wychodzi w Sławkach (Dolnych) na szosę Somonino - Goręczyno - Ostrzyce w pobliżu jej zakrętu i przystanku autobusowego (km 69,1). W tym miejscu dochodzi do niej droga ze Sławek i Rątów, prowadząca wzdłuż linii kolejowej Gdynia - Kościerzyna i właśnie nią w kierunku południowo-zachodnim podąży szlak. Jest to droga (ul Ceynowy) wyłożona betonowymi płytami, a potem przechodząca w asfalt. Za kolejnymi zabudowaniami Sławków szlak tak jak i droga skręca w prawo przecina tory i dociera do przystanku kolejowego Sławki z dawnymi zabudowaniami stacyjnymi (km 70,2) km [66,4] Wzgórz Szymbarskich - Aleja przy leściczówce Sarni Dół. Za torami szlak skręca w lewo w kierunku Rątów. Wkracza na teren Kaszubskiego Parku Krajobrazowego a następnie mijając widoczne z lewej jezioro Rąty przecina tę wieś z drogą odbijającą przy krzyżu w prawo do Goręczyna (km 71,6). Za wsią na rozwidleniu dróg podąża dalej prosto (w prawo na Ostrzyce, w lewo na Rybaki), a przed gospodarstwem skręca w lewo do lasu. Teraz szlak prowadzi cały czas lasem generalnie w kierunku południowym, najpierw (krótko) skrajem (widok) ale cały czas pod górę a następnie po minięciu kulminacji (230,5 m npm) schodzi ze wzniesienia i zatacza łuk w prawo. Wychodzi z lasu (po lewej doskonały widok na Wieżycę) i dalej biegnie wzdłuż pól i działek letniskowych ale też wciąż skrajem lasu. Po niespełna 900 m szlak skręca w lewo (naprzeciwko stacja kolejowa Wieżyca), po chwili znowu w lewo i wzdłuż torów dochodzi do przejazdu kolejowego. Przecina tory (km 75,2) i podąża prosto odcinkiem szosy (pozostawiając stację kolejową po prawej). Następnie szlak skręca w prawo i idzie piaszczysto-kamienistą drogą, a po zakręcie w prawo wchodzi do lasu. Po dość krętym odcinku leśnym szlak czarny przecina szosę - fragment Drogi Kaszubskiej, wkracza ponownie w las i tym samym na teren rezerwatu "Szczyt Wieżyca". Następnie krętą trawersującą trasą dostaje się na kulminację Wieżycy (328,6 m npm) z wieżą widokową /wejście płatne/ (km 77,7) km [70,2] Wzgórz Szymbarskich - Budynek stacyjny w Sławkach. Szlak schodzi z Wieżycy w kierunku południowym i południowo-wschodnim do szosy prowadzącej do Szymbarka i znajdującego się tu parkingu (km 78,4). Przecina ją i dalej podąża trasą przebiegającej tu leśnej ścieżki przyrodniczej "Pod Wieżycą". Na rozdrożu zostawia ją, skręca w prawo a następnie wychodzi na drogę asfaltową, którą idzie dalej w prawo w kierunku Szymbarka. Droga ta prowadzi z Szymbarka do Centrum Edukacji i Promocji Regionu. Szlak mija po prawej pomnik 10 Polaków zamordowanych przez hitlerowców w Szymbarku w 1944 r. km [75,2] Wzgórz Szymbarskich - Opuszczone zabudowania stacyjne w Wieżycy dalej cmentarz i dochodzi do miejsca rekreacyjnego z kamieniem, na którym wyryte jest abecadło kaszubskie oraz restauracji "Pod Wieżą". Tutaj znajduje się początek krótkiego szlaku koloru żółtego do Krzesznej. Na głównej ulicy - Długiej - drodze do Stężycy (km 80,1) szlak czarny skręca w lewo. Podąża szosą zostawiając po prawej poewangelicki kościół p/w św. Teresy od Dzieciątka Jezus km [77,7] Wzgórz Szymbarskich - Krzyż na kulminacji Wieżycy
, po lewej dawny budynek szkoły (w głębi nowa, duża szkoła). Po około 500 m opuszcza Szymbark, bowiem przy krzyżu skręca w prawo do Potuł, do których dociera prowadząc najpierw asfaltówką, a później utwardzoną drogą gruntową. Na skrzyżowaniu w centrum Potuł (km 81,5), szlak udaje się w lewo ulicą Na Szlaku (sic!). Biegnie polną drogą w kierunku południowo-zachodnim, by na rozdrożu pójść w prawo a potem przez las na zachód. Na wysokości mokradełka i jaru mija z lewej położone w dole jeziora Kniewo (km 82,8). Dojście do niego ścieżką w jarze. Po minięciu leśnego oczka przez najbliższe 2 km szlak wiedzie naprzemiennie przez pola i las. Przed Gołubiem droga staje się żwirowo-kamienista (z resztkami asfaltu). W samej wsi szlak wychodzi na szosę i skręca w lewo. Idąc wzdłuż torów w prawo można dojść do Gołubieńskiego Ogrodu Botanicznego, tworzonego od 1972 roku. Natomiast szlak mając cały czas z prawej tory linii kolejowej Gdynia- Kościerzyna po 300 m dochodzi do szosy z Szymbarka i krzyża (z lewej). Kieruje się w prawo do przejazdu kolejowego a za nim - mijając w oddali z lewej stację kolejową Gołubie Kaszubskie (km 85,6) km [79,2] Wzgórz Szymbarskich - Krzyż na miejscu pierwszego spoczynku szymbarskich zakładników 

- podąża dalej szosą w kierunku centrum Gołubia.

odcinek zachodni: Gołubie - Sierakowice

Szlak z rejonu stacji kolejowej w Gołubiu (PKP Gołubie Kaszubskie), a dokładniej od przejazdu przez tory i drogi do stacji (km 84,4) idzie szosą w kierunku południowo-zachodnim przez centrum wsi. Mija zabudowania rozciągnięte wzdłuż drogi a wśród nich szkołę (przy niej krzyż i kamień poświęcone porucznikowi Józefowi Dambkowi, przywódcy TOW "Gryf Pomorski"), sklepy, budynek Straży Pożarnej. Po około 800 m dochodzi do murowanej kapliczki, przy drodze ze Zgorzałego i Starych Czapli (km 85,2) km [85,2] Wzgórz Szymbarskich - Kapliczka na skrzyżowaniu dróg na zachodnim skraju wsi Gołubie, gdzie spotyka szlak czerwony Kaszubski. Na łuku szosy szlak czarny schodzi z niej (pozostawiając szlak czerwony) i podąża dalej prosto, pod górę. Idzie drogą wzdłuż lasu około pół kilometra (z prawej domki letniskowe) a potem odbija w lewo w las. Po 800 metrach w rejonie osady Mestwin (w głębi) skręca ostro w prawo (km 86,5), po niecałym kilometrze znowu w prawo. Wkrótce w miejscu rozejścia dróg w rejonie rezerwatu archeologicznego (cmentarzysko kurhanowe) szlak skręca jeszcze raz w prawo i dociera do leśniczówki Uniradze km [87,9] Wzgórz Szymbarskich - Leśniczówka w Uniradzu; przy której znajduje się parking leśny (km 87,9). Zaraz za leśniczówką znaki prowadzą w lewo i po chwili ponownie w lewo. Na najbliższej leśnej krzyżówce, gdzie szlak zakręca w prawo, umieszczona jest tabliczka informująca, że to teren cmentarzyska kurhanowego, w pobliżu w lesie można odnaleźć te obiekty km [88,5] Wzgórz Szymbarskich - Cmentarzysko kurhanowe w Uniradzu. Do miejscowości Zgorzałe szlak dociera wpierw skręciwszy w lesie dwa razy w lewo, przy czym po drugim skręcie zmienia leśną drogę w żwirowo-kamienistą, stającą się z czasem asfaltową. W Zgorzałem km [90,9] Wzgórz Szymbarskich - Ryglowa chałupa w Zgorzałem szlak przekracza szosę prowadzącą do Stężycy (km 90,9) i schodzi prosto w dół do Jeziora Raduńskiego Górnego. Nad jeziorem skręca w prawo i teraz podąża jego brzegiem km [91,1] Wzgórz Szymbarskich - Jezioro Raduńskie Górne pod Zgorzałem niemal 2 kilometry, częściowo trawiastą ścieżką, aż do wyjścia na szosę Kartuzy - Bytów w rejonie Łączyna. Na szosie szlak udaje się w lewo, przez przesmyk raduński (km 93,1), który teraz jest nazywany Bramą Kaszubską. Stąd w prawo doskonały widok na Jezioro Raduńskie Dolne km [93,1] Wzgórz Szymbarskich - Jezioro Raduński Dolne widziane w kierunku pólnocnym. Następnie szlak schodzi z szosy w prawo i dalej podąża asfaltową drogą biegnąca brzegiem jeziora. Teraz szlak będzie przemierzał rozległy obszar wsi Łączyno oraz jej części z rozrzuconą zabudową gospodarstw, letnisk i ośrodków wypoczynkowych. Za ośrodkiem "Modrok" szlak dochodzi w rejon nasady półwyspu Hel, wykształconego między jeziorami Raduńskim a Łaczyńskim i Nierzostowo, co powoduje, iż jest stąd rewelacyjny widok na okolicę. Szlak skręca w lewo, w dół i idzie między gospodarstwami drogą z płyt. Potem znowu udaje się w lewo, teraz asfaltówką przez wieś Łączyno (km 95,2). Po prawej mija krzyż, a po chwili skręca w prawo i polną drogą między domami idzie na północ powyżej widocznego w dole z prawej strony Jeziora Łączyńskiego. Szlak mija z prawej krzyż i gospodarstwo, odbija nieco w lewo i polną drogą dochodzi do Łączyńskiego Młyna, gdzie na rozejściu dróg (km 96,6), z lewej strony stoi kapliczka - rzeźbiony pień drzewa, a w nim św. Józef z Panem Jezusem. Stad już blisko do Wygody Łaczyńskiej z widocznym z dala kościołem. W Wygodzie Łączyńskiej koło plebanii szlak wychodzi na szosę, prowadząca z Borucina do Miechucina, skręca w prawo i podąża nią dalej prosto. Z prawej strony pozostawia neobarokowy kościół pw. św. Józefa km [93,3] Wzgórz Szymbarskich - Jezioro Raduńskie Dolne od strony zachodniej

	


























i znajdujący się nieopodal niego za drogą prostopadłą do Chmielna (km 97,6) - cmentarz. Stąd szlak idzie ponad kilometr szosą mijając z lewej kapliczkę z Matką Boską a potem (też z lewej) krzyż, by następnie skręcić w lewo, na Długi Kierz. Około 700 m biegnie drogą asfaltową, lekko pod górę mijając po prawej znów kapliczkę (z Matką Boską) a potem skręca z szosy w prawo na północ w polną ścieżkę. Teraz nastąpi długi odcinek szlaku o generalnym kierunku północnym, w którym będzie on podążał krętą i zmienną trasą, drogami i dróżkami, wśród pól, lasków i pojedynczych zagród. Po około 4 kilometrach takiego biegu na pograniczu gmin Sierakowice i Chmielno, na którym szlak minie kilka wybudowań Długiego Kierza czy też Borzestowa i raz po raz przetnie torowisko, tu już mało czytelne, dawnej kolejki gospodarczej do zwózki kamienia, znaki osiągają południową granicę dużego i w tej części dość rozczłonkowanego kompleksu leśnego, jakim są Lasy Mirachowskie. W lesie szlak podąża torowiskiem wspomnianej kolejki i po 1,7 km na skraju polany Mojuszewskiej Huty (km 105,3) je opuszcza. Teraz pójdzie dalej w dotychczasowym kierunku prze las ale drogą gruntową. Wychodzi z lasu w Mojuszu i idzie drogą na wprost mając tory kolejowe z dawnym przystankiem (km 106,3) z lewej. Idąc w dół przez tory można dojść do przystanku PKS. Przed zakładem betoniarskim szlak odchodzi w lewo, by przez tory i ścieżką leśną sprowadzić do szosy Kartuzy - Sierakowice. Tu zaraz przecina szosę a następnie udaje się na północ przez kolejną partię lasu. Cały kolejny leśny odcinek szlaku wiedzie mniej więcej prosto w kierunku północnym z lekkim odbiciem na wschód, tylko w połowie drogi jest wyraźny skręt w prawo. Po wyjściu po niespełna 2 km z lasu szlak wiedzie przez Łączki (km 108,6) potem na zachód, w dół wąwozem, by dotrzeć do drogi Glinne - Bącz. Tu skręca w lewo zaraz potem w prawo i pagórkowatym terenem wiedzie przez pola i łąki,. Przed laskiem skręca w lewo i drogą w jarze dociera do niewielkiej miejscowości Bór. Mija gospodarstwa, krzyż po lewej i już w lesie na skrzyżowaniu udaje się w lewo (km 110,9). Idąc dalej prosto można dojść do rezerwatu "Staniszewskie Błota". Szlak idzie na północ, po 600 m odbija w lewo a potem pójdzie na północny-zachód blisko brzegu lasu zboczem dolinki, którą płynie Bącka Struga. W końcu szlak wychodzi z lasu i idzie skrajem pól, a następnie wśród nich. Za krzyżem (po lewej) przechodzi mostkiem nad Bącką Strugą (km 112,9) i wkrótce skręca w prawo. Po chwili mija po prawej krzyż, po lewej kapliczkę z Matką Boską i małą dzwonnicą u góry w otoczeniu 4 jesionów km [96,4] Wzgórz Szymbarskich - Krzyż przydrożny w Łączynie


	


























, po prawej kolejny krzyż kwietny (tu ładny widok na Jezioro Bąckie) i dociera do centrum Bącza. Tu następne krzyże, szkoła, przystanek PKS i szlak dochodzi do szosy (km 114,1). Przy krzyżu skręca w lewo i idzie tą szosą około 500 m a potem kieruje się w prawo drogą wysadzaną drzewami. Wśród pojedynczych zabudowań doprowadza ona do lasu i tu wiedzie dalej prosto w tym samym (zachodnim z lekkim odbiciem na południe) kierunku. Po skręcie w prawo szlak wychodzi na krótko na bitą drogę prowadzącą do leśniczówki w Mirachowie, a potem podąża dalej w kierunku północno-zachodnim, by zaraz dojść na skraj południowej części rezerwatu przyrody "Kurze Grzędy". Po 350 m szlak wychodzi na przecinkę i tu skręca w lewo, by wykorzystać ją na odcinku prawie 400 m czyli do skraju rezerwatu "Jezioro Turzycowe" (km 117,1). Następnie krętą i zmienną trasą rozpoczynającą się drogą przy jeziorku udaje się na południe w kierunku Bukowa. Po skręcie w prawo i krótkiej partii leśnej szlak dochodzi do wsi. Tu idzie wśród pól i zagród km [97,2] Wzgórz Szymbarskich - Widok z oddali na kościół w Wygodzie Łączyńskiej mając z lewej w oddali Jezioro Bukowskie. Przecinając Bukowo szlak mija po prawej krzyż, później po lewej kapliczkę (km 119,0) i na końcu wsi po prawej kolejny krzyż. Z Bukowa wychodzi utwardzoną drogą i zaraz udaje się w lewo na południe w las. Teraz następuje leśny około 3 kilometrowy odcinek prowadzący najpierw w zasadzie na południe a po minięciu pomnika przyrody - rosłej sosny pospolitej bardziej na zachód. W efekcie po minięciu wcześniej zabudowań na niewielkiej polanie będących dawnym leśnictwem Sierakowice /na niektórych mapach opisywanych jako Gajek/ (km 123,0), szlak wychodzi z lasu (km 124,0). Stąd udaje się dalej na zachód brzegiem lasu, obok gospodarstwa, potem kapliczki i kolejnych zabudowań, będących częścią Sierakowic noszących nazwę Sosnowa Góra. Dalej znaki wiodą polną drogą, która wkrótce (obok podstacji energetycznej) zostaje utwardzona płytami betonowymi. Dalej szlak po prawej mija Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej i skręca w lewo wzdłuż torów nieczynnej kolei Kartuzy - Lębork. Na dawnym przejeździe kolejowym, przechodzi przez nie a potem przez ulicę Piwną i dalej mijając stację benzynową podąża prosto na zachód. Z prawej mija krzyż, Nowe Osiedle, cmentarz, plebanię, a naprzeciwko nich zrekonstruowany drewniany kościół z początku XIX wieku km [114,2] Wzgórz Szymbarskich - Szkoła w Bączu. W rejonie rozbudowanego kościoła pw. św. Marcina łączy się ze szlakiem czerwonym Kaszubskim dochodzącym z prawej. Oba szlaki zaraz kończą swój bieg w centrum Sierakowic, przy Rynku przeciętym drogą z Gdańska (km 125,9). Na lipie (po zachodniej stronie Rynku przy schodach do kościoła), gdzie umieszczone są ostatnie znaki tych szlaków, znajduje się też zielone kółko, bowiem tutaj również zaczyna się szlak Kręgów Kamiennych koloru zielonego.


Szczegółowe mapy

Ślady trasy szlaku ( do pobrania ):


Komunikaty i informacje


Komunikacja

Czyli jak dostać się na szlak / możliwości dojazdu środkami transportu publicznego i transportem własnym.

Komunikacja autobusowa

Początkowy fragment szlaku (w rejonie Trójmiasta) przebiega na obszarze działania komunikacji miejskiej, nie daleko od głównej linii Szybkiej Kolei Miejskiej w Trójmieście (SKM). Dalsze odcinki (kaszubskie) szlaku poprowadzone są w terenie obsługiwanym głównie przez PKS Gdańsk. Końcowy - Sierakowicki odcinek położony jest w zasięgu działania trzech regionalnych przewoźników autobusowych: PPKS w Słupsku, PKS Gdańsk i P.A. "Gryf". Dodatkowo istnieje możliwość dojazdu lub powrotu autobusami Dunn-Line Polska i PKS Wejherowo. Dojazd i powrót z Sopotu oraz z początkowych odcinków szlaku jest bardzo łatwy. W zasięgu 2 km od szlaku znajdują się stacje i przystanki autobusowe ZKM w Gdyni (linie do Gdyni) i ZTM w Gdańsku (linie w kierunku Gdańska). Pojazdy kursują z wysoką częstotliwością, nawet w dni wolne od pracy. Dodatkowo w rejon Matarni dojechać można bezpłatnymi autobusami w Gdańska i Gdyni jadącymi do Parku Handlowego "Matarnia". Do południowo-zachodnich części Gdańska dojechać można autobusami ZTM Gdańsk (z Centrum), PKS Gdańsk oraz linią 801 P.A. "Gryf". Po opuszczeniu Gdańska, jeszcze do Otomina dojechać można komunikacja miejska. Pozostałe odcinki dostępne są wyłącznie za pomocą linii komunikacji regionalnej. Okolice Gdańska obsługiwane są przez PKS Gdańsk i firmę Roki-Trans. W środkowej części szlaku (od Czapelska do Gołubia) obsługę zapewnia już tylko PKS Gdańsk oraz pojedyncze kursy PPKS w Starogardzie Gdańskim (kursy Gdańsk - Kościerzyna). Stan ten utrzymuje się aż do wsi Łączyno, gdzie oprócz PKS Gdańsk pojawiają się autobusy Dunn-Line i PPKS Bytów. Odcinek Mojusz - Sierakowice dostępny jest nie tylko liniami PKS Gdańsk, ale także PPKS Słupsk, Veolia Transport Gdynia i linią 4 firmy P.A. "Gryf". Do Bącza można dostać się autobusami PKS Gdańsk i autobusami linii 5 P.A. "Gryf". Sierakowice to z kolei mały węzeł lokalny. Tu kończy trasę wiele kursów z Kartuz (linia 4 P.A. "Gryf"), Gdańska i Lęborka a także z Wejherowa (linia 678 PKS Wejherowo). Duża liczba przewoźników regionalnych w rejonie Sierakowic spowodowała obniżenie cen za przejazdy. Niższe ceny oferowane są w kursach PKS Gdańsk, PKS Wejherowo i P.A. "Gryf". W PKS Wejherowo i P.A. "Gryf" są to ceny stałe, w PKS Gdańsk - ceny promocyjne, wprowadzone czasowo.
Podstawowe informacje na temat podróży autobusami (cen biletów, rozkładów jazdy) można znaleźć na stronach internetowych organizatorów i przewoźników: http://www.zkmgdynia.pl/, http://www.ztm.gda.pl/, http://www.pks.gdansk.pl/, http://www.gryfkartuzy.pl/, http://www.veolia-transport.pl/, http://www.pks.slupsk.pl/ oraz http://www.pksw.pl/.

Komunikacja kolejowa

Wykorzystując połączenia kolejowe można dostać się na szlak jedynie w odcinku początkowym (Sopot i Gdańsk) oraz w części środkowej szlaku (Wieżyca, Gołubie). Gdańsk i Sopot obsługiwane są przez Szybką Kolej Miejską. Pociągi SKM kursują bardzo często łącząc Wejherowo z Gdańskiem, oraz miejscowości odległe od nich o kilkadziesiąt km (Tczew, Malbork, Lębork). Do Sopotu można także dojechać pociągami PKP Przewozy Regionalne, Koleje Mazowieckie i PKP InterCity. W rejon Wieżycy można dojechać pociągami PKP Przewozy Regionalne, kursującymi na trasie Gdynia - Kościerzyna. Jest to też jedyna możliwość dojechania z rowerem przy wykorzystaniu środków komunikacji publicznej. Kłopotem może być jedynie zbyt mała pojemność pasażerska niektórych pociągów, zwłaszcza w środku sezonu. (Rower można przewieźć także autobusami P.A. "Gryf", ale za każdym razem trzeba uzyskać zgodę kierowcy.


Informacje

Przy danej miejscowości podane będą nazwy przystanków i zakodowane nazwy przewoźników zatrzymujących się na nich. Oprócz stron konkretnych przewoźników, wyszukując połączenie można korzystać ze stron Internetowych zawierających wszystkie rozkłady jazdy: http://www.pkp.pl/ i http://www.rozklady.com.pl/

  • KM - komunikacja miejska,
  • PKS - autobusowa komunikacja regionalna,
  • PKP - komunikacja kolejowa
  • SKM - Szybka Kolej Miejska
  • PR - PKP Przewozy Regionalne
  • IC - PKP InterCity
  • ZKM - Zarząd Komunikacji Miejskiej w Gdyni
  • MZK - Miejski Zakład Komunikacji w Wejherowie
  • PKSW - Pomorska Komunikacja Samochodowa Wejherowo
  • VTG - Veolia Transport Gdynia
Komunikacja podstawowa
czyli jak dostać się na szlak
możliwości dojazdu środkami transportu publicznego
PODSTAWOWA
PUNKT NA SZLAKU
KM SZLAKU
POŁĄCZENIA KOMUNIKACYJNE
(RODZAJ, NAZWA PRZYSTANKU, PRZEWOŹNIK)
SOPOT UL. 1 MAJAkm szlaku 0,0/120,3PKP: SOPOT (IC, PR, KM)
SKM: SOPOT
PKS: SOPOT, BOHATERóW MONTE CASSINO (kursy pospieszne, przelotowe)
KM: SOPOT, BOHATERóW MONTE CASSINO, SOPOT DWORZEC PKP, SOPOT UNIWERSYTET GDAŃSKI (ZKM, ZTM)
GDAŃSK ZŁOTA KARCZMAkm szlaku 15,8/104,5KM: ZŁOTA KARCZMA (ZKM, ZTM)
GDAŃSK-KOKOSZKI, UL. FABRYCZNAkm szlaku 20,0/100,3KM: KOKOSZKI (ZTM)
PKS: GDAŃSK-KOKOSZKI (trasa Gdańsk - Żukowo) (GDA, STGD, SŁ, GRYF-l. 801)
JEZIORO OTOMIŃSKIE, BRZEG PóŁNOCNYkm szlaku 25,3/95,0KM: OTOMIN (ZTM)
ŁAPINO DOLNE, DAWNA STACJA KOLEJOWAkm szlaku 32,2/81,1PKS: ŁAPINO (trasa Kolbudy - Łapino) (GDA-l.855, ROKI)
ŁAPINO KARTUSKIE, DROGA DO WIDLINAkm szlaku 33,8/86,5PKS: ŁAPINO KARTUSKIE (trasa Kolbudy - Żukowo) (GDA)
CZAPELSKOkm szlaku 37,3/83,0PKS: CZAPIELSK-WIEŚ (trasa Kolbudy - Buszkowy) (GDA-l.856, ROKI)
MARSZEWSKA GóRAkm szlaku 42,1/78,2PKS: MARSZEWSKA GóRA (trasa Kolbudy - Egiertowo) (GDA)
MAJDANYkm szlaku 48,2/72,1PKS: MAJDANY (trasa Kolbudy - Egiertowo) (GDA)
BORCZkm szlaku 52,2/68,1PKS: BORCZ (trasa Żukowo - Kościerzyna) (GDA, STGD)
GRANICZNY DWóR, KRZYŻkm szlaku 62,1/58,2PKS: OWCZARNIA (trasa Kartuzy - Egiertowo) (GDA, GRYF-l.3)
SŁAWKIkm szlaku 63,7/56,6PKP: SŁAWKI (trasa Gdynia - Kościerzyna) (PR)
WIEŻYCA, STACJA KOLEJOWAkm szlaku 68,7/51,6PKS: WIEŻYCA, D.K. (trasa Kartuzy - Kościerzyna) (GDA)
PKP: WIEŻYCA (trasa Gdynia - Kościerzyna) (PR)
WIEŻYCA, SZCZYTkm szlaku 71,2/49,1PKS: SZYMBARK-SKRZYŻOWANIE (trasa Kartuzy - Kościerzyna) (GDA)
SZYMBARKkm szlaku 73,4/46,9PKS: SZYMBARK (trasa Kartuzy - Kościerzyna) (GDA)
GOŁUBIEkm szlaku 78,9/41,4PKS: GOŁUBIE (trasa Kartuzy - Kościerzyna) (GDA)
PKP: GOŁUBIE KASZUBSKIE (trasa Gdynia - Kościerzyna) (PR)
ZGORZAŁE, SZOSA DO STĘŻYCYkm szlaku 85,3/34,9PKS: ZGORZAŁE (trasa Kartuzy - Kościerzyna) (GDA, DL)
SZOSA KARTUZY-BYTóW, BRAMA KASZUBSKAkm szlaku 87,5/32,7PKS: ŁĄCZYNO N/Ż (trasa Kartuzy - Sulęczyno) (GDA, DL, BYT)
WYGODA ŁĄCZYŃSKAkm szlaku 92,3/28,0PKS: WYGODA ŁĄCZYŃSKA (trasa Kartuzy - Miechucino) (GDA)
DŁUGI KIERZ, WYBUDOWANIEkm szlaku 94,4/25,9PKS: BORZESTOWO-WYBUDOWANIE (trasa: Kartuzy - Miechucino) (GDA)
MOJUSZ, DAWNA STACJA KOLEJOWAkm szlaku 100,8/19,5PKS: MOJUSZ PKP (trasa Kartuzy - Sierakowice) (GDA, SŁ, DL, GRYF-l.4)
BĄCZkm szlaku 108,6/11,7PKS: BĄCZ (trasa Kartuzy - Bącka Huta) (GDA, GRYF-l.5)
SIERAKOWICEkm szlaku 120,3/0,0PKS: SIERAKOWICE (węzeł komunikacyjny) (GDA, SŁ, VT, WWO-l.678, GRYF-l.5)

POMOCNICZA
PUNKT NA SZLAKU
INFORMACJE O KOMUNIKACJI
INFORMACJE O DOJŚCIU NA SZLAK
SOPOT, DOLINA ŚWIEMIROWSKASKM: SOPOT WYŚCIGI
KM: SOPOT REJA (ZKM, ZTM)
ok. 2 km na wschód od szlaku (km szlaku 2,8/117,5)
DOLINA POTOKU RYNARZEWSKIEGOKM: RENUSZEWO (ZKM, ZTM)ok. 1 km na wschód od szlaku wzdłuż ul. Spacerowej (km szlaku 5,9/114/4)
CZAPELSKOPKS: CZAPELSKO, SKRZYŻOWANIE (GDA, ROKI, STGD)ok.1 km na południe od centrum wsi (km szlaku 37,3/83,0)
WYCZECHOWO-OSADYPKS: WYCZECHOWO (GDA, STGD)ok.2 km na wschód od centrum wsi (km szlaku 56,6/63,7)
SARNI DWóR, LEŚNICZóWKAPKS: HOPOWO (GDA, STGD)ok.2 km na wschód od leśniczówki (km szlaku 59,7/60,8)
ŁĄCZYNO, SKRZYŻOWANIEPKS: ŁĄCZYNO (GDA)ok.1 km na zachód od wsi (km szlaku 89,7/30,6)

Fotogaleria

odcinek wschodni odcinek centralny odcinek zachodni

Historia szlaku

Szlak Wzgórz Szymbarskich wywodzi się z grupy pierwszych powojennych szlaków pieszych obszaru gdańskiego powstałych w latach 1954-55 w oparciu o koncepcję sieci szlaków Dolnej Wisły Jana Wojnarskiego. Był to oznaczony kolorem czarnym szlak Raduński prowadzący wg koncepcji od Jeziora Otomińskiego a według realizacji z Sopotu na Wieżycę. Początkowo punktami etapowymi szlaku oprócz Jeziora Otomińskiego były prawdopodobnie: Niestępowo, Żukowo, Rutki, Babi Dół, Wyczechowo, Egiertowo z odcinkiem biegnącym przełomem Raduni, co uzasadniało ówczesną nazwę szlaku. Jak się wydaje we fragmencie od Jeziora Otomińskiego do Babiego Dołu mógł on prowadzić razem z powstałym równolegle niebieskim szlakiem Kartuskim lub bardzo podobnie do niego. Niewykluczone więc, że dlatego na początku lat sześćdziesiątych na tym odcinku zmieniono jego trasę. Szlak został poprowadzony przez Łapino - Czapielsk - Borcz a dalej już przez Graniczny Dwór - Sławki i Rąty na kulminację Wzgórz Szymbarskich. Swój 70-cio kilometrowy bieg kończył przy stojącej wówczas na Wieżycy wieży triangulacyjnej.

Tablica szlakowa przy stacji kolejowej w Wieżycy w latach 60 tych - z publikacji Cz. Skonki - Okolice Wieżycy.

Rozwiązanie to budziło liczne kontrowersje ze względu na miejsce zakończenia. Zabrakło realizacji przewidzianego w koncepcji Wojnarskiego krótkiego żółtego szlaku z Wieżycy do Gołubia, czemu miano zaradzić przedłużając szlak do Gołubia. Jednakże w latach następnych, by uniknąć powtarzania trasy na zejściu i w ogóle lepiej go powiązać komunikacyjnie, szlak przedłużono przez Szymbark i Potuły do Krzesznej. Szlak w takiej postaci, z Sopotu do Krzesznej miał długość około 81 km i oznaczenie ewidencyjne (dla ówczesnego województwa gdańskiego) G-1-04. Dawna pierwotna nazwa Raduński była stopniowo pomijana, bowiem nie za bardzo znajdowała uzasadnienie w trasie szlaku. W tym czasie jako opiekun szlaku występował KTP "Trampy" działający przy stoczniowym Oddziale PTTK w Gdańsku. Szlak o takim przebiegu ale z nową już nazwą - Wzgórz Szymbarskich lepiej oddającą jego specyfikę funkcjonował do połowy lat osiemdziesiątych XX wieku. Wówczas, w dużej mierze z powodu ograniczonych możliwości komunikacyjnych Krzesznej (na tutejszym przystanku kolejowym nie zatrzymywały się wszystkie pociągi na trasie Gdynia - Kościerzyna) zakończenie szlaku zostało przeniesione do Gołubia (stacja Gołubie Kaszubskie).

Niedługo później, bo w roku 1990, z inicjatywy Zarządu Parków Krajobrazowych w Gdańsku powstał projekt przedłużenia szlaku w kierunku zachodnim, by prowadził on przez większą niż dotychczas część Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Wychodziło to naprzeciw idei, która wynikała z istniejącej koncepcji szlaków województwa a polegała na poprowadzenia szlaku przez tę część Pojezierza Kaszubskiego i połączenia Gołubia z węzłem szlaków w Kamienicy Królewskiej. Wobec tego dalszy odcinek szlaku Wzgórz Szymbarskich przybrał postać trasy przez Łączyno, okolice Mojusza, Bącz do Kamienicy Królewskiej. Była to jednocześnie realizacja projektu docelowej sieci szlaków województwa zatwierdzonego przez KTP Zarządu Głównego PTTK w marcu 1986 r. Cały szlak miał mieć długość 117 km. Nowy zachodni odcinek szlaku został wyznakowany w 1991 roku. W tym czasie szlak posiadał oznaczenie ewidencyjne GD 1208 s. Pod koniec lat 90-tych (?) z uwagi na potęgujący się ruch kołowy na odcinku Drogi Kaszubskiej przebiegającej w pobliżu Wieżycy zrezygnowano całkowicie z wykorzystywania tej drogi jako dojścia od stacji kolejowej w Wieżycy na Wieżycę prowadząc szlak trasą wyłącznie leśną. Podobnie postąpiono z odcinkiem do Szymbarka. Samo podejście na wierzchołek też ulegało modyfikacjom ze względów ochronnych.

W roku 1999 dokonano zmiany przebiegu szlaku w Dolinie Radości w Lasach Oliwskich. Został on teraz poprowadzony bardziej na wschód między innymi koło budynku dawnego nadleśnictwa w Oliwie. Zresztą zmiany na terenie Lasów Oliwskich większe i bardzo drobne były stosunkowo częste. Związane one były czy to z rozwojem oliwskiego ZOO, czy też z porządkowaniem powiązań z innymi szlakami, względnie z inwestycjami w sąsiedztwie. Na przykład w rejonie Matarni na przestrzeni 30 lat dochodziło do wielu dość niewielkich zmian. Pierwsze były konieczne, gdy była budowana obwodnica Trójmiasta. Następne gdy w otoczeniu węzła obwodnicy przeobrażało się miasto, powstawały nowe osiedla, centra handlowe, nowe drogi. Ostatecznie w roku 2004 szlak został poprowadzony przez Złotą Karczmę swoją własną trasą odmienną od szlaku Trójmiejskiego.

W roku 2002 dokonano poważnej zmiany końcowego odcinka szlaku, co wiązało się z rezygnacją z Kamienicy Królewskiej jako miejsca węzłowego. Była to konsekwencja zawieszenia i w końcu likwidacji ruchu kolejowego na trasie z Kartuz do Lęborka. Szlak od rezerwatów Jezioro Turzycowe i Kurze Grzędy został pokierowany do Sierakowic. W wyniku tej zmiany jego długość wzrosła do prawie 120 km. Szlak w nowym województwie pomorskim otrzymał oznaczenie ewidencyjne PM-1536-s. W roku 2010 dokonano niewielkiej korekty przebiegu szlaku w okolicy Borcza (cmentarzysko prehistoryczne) a w roku 2013 w dolinie Reknicy, prowadząc go brzegiem jeziora Głęboczko. Większa zmiana miała też miejsce w roku 2014, gdy szlak przeprowadzono przez Rynarzewo. W miejscowości tej została ustawiona duża tablica informacyjno-krajoznawcza poświęcona temu szlakowi. W roku 2018 zmieniono trasę szlaku między leśnictwem Sarni Dwór a Sławkami eliminując jego przebieg szosą.

Od 2011 roku szlak jest zaliczany do szlaków o znaczeniu regionalnym i dlatego otrzymał nowe oznaczenie, które to potwierdza (PM-167-s).


Informacje techniczne

oznaczenie kodowe szlakudawniejsze
(do 2001 r.)
 GD-1208-s 
 poprzednie
(od 2002 r. do 2011)
 PM-1536-s obecne
(od 2011 r.)
 PM-167-s
ranga szlaku
szlak o znaczeniu regionalnym
położenie administracyjne szlaku miasto Sopot, miasto Gdańsk, gmina Kolbudy, gmina Żukowo, gmina Przywidz, gmina Somonino, gmina Stężyca, gmina Kartuzy, gmina Sierakowice
położenie turystyczne szlaku szlaki regionu gdańskiego
grupa szlaków Trójmiasta i okolic
administrator terenów leśnych szlaku Nadleśnictwo Gdańsk z siedzibą w Gdyni -
Leśnictwa: Sopot, Renuszewo, Matemblewo
Nadleśnictwo Kolbudy -
Leśnictwa: Otomin, Górny Zamszcz, Borcz, Sarni Dwór
Nadleśnictwo Kartuzy -
Leśnictwa: Kolańska Huta, Drozdowo, Uniradze, Glinne, Bącka Huta
położenie na terenie parków krajobrazowych, narodowychTrójmiejski Park Krajobrazowy: między Łysą Górą w Sopocie a Złotą Karczmą
Kaszubski Park Krajobrazowy: między Sławkami a Sierakowicami z wyłączeniem krótkich odcinków koło Rybaków i Borzestowa (wybudowania Długiego Kierza)
jedn. org. PTTK nadzorująca szlak / opiekunOddział Regionalny PTTK Gdańsk, ul. Ogarna 72
tel. 58 3011488 - Pomorska Komisja Turystyki Pieszej
przy Pomorskim Porozumieniu Oddziałów PTTK w Gdańsku
ostatnie odnawianie szlaku2023: Wieżyca PKP - Gołubie
2019: Bukowo - Sierakowice
2020: Jezioro Otomińskie - Czapielsk
2021: Las Oliwski Wzn. Ela - Droga Młyńska, Czapielsk - Wieżyca PKP, Gołubie - Bukowo
2022: Sopot - Las Oliwski Wzn. Ela, Droga Młyńska - Jez. Otomińskie
wyposażenie szlaku w znaki informacyjnedrogowskazy: łącznie 32 szt. ustawiane w latach 1995-2000 póżniej odtwarzane;
tablice: Droga Nadleśniczych, Wzniesienie Marii, Matarnia , ustawione w 1997 r, Szymbark - w 2000 - odtworzona w 2021 r..
2018: drogowskazy: Jez. Otomińskie, Dolina Raduni, Łapino, Czapielsk, Borcz, Sławki
2019: Gołubie
2020: Szymbark
2021: Droga Młyńska (nowy), Wieżyca (PKP), Gołubie (PKP)
2022: Marszewska Góra
2023 - Gdańsk Rynarzewo (nowa duża tablica inf.-kraj. z drogowskazami), Gdańsk Matarnia (dr), Gdańsk Kokoszki (drogowskazy z tablicą ze schematem szlaków), Brama Kaszubska (dr), Wygoda Łączyńska (dr).
dokumentacja szlakubrak
ostatnie zmiany przebiegu2002: zmieniony końcowy odcinek szlaku, zakończenie szlaku przeniesione
z Kamienicy Królewskiej do Sierakowic
2004: zmiana w rejonie Matarni
2008: zmiana między Jez. Otomińskim a doliną Raduni
2010: zmiana w rejonie Borcza (dojście szlaku do cmentarzyska kurhanowego) i obok Wieżycy
2013: zmiana w rejonie jeziora Głęboczko (przebieg brzegiem jez. Głęboczko i przez Michalin)
2014: zmiana w dolinie Potoku Rynarzewskiego i między Matarnią a Kokoszkami, zmiana w rejonie jez. Kniewo
2018: zmiana w Matarni i w rejonie Sławek
2021: drobna zmiana na dojściu do jez. Głęboczko
2022: drobne zmiany w rejonie Rynarzewa i Kokoszek
projektowane zmiany przebiegu i inne modyfikacje
podprowadzenie szlaku w pobliże ogrodu botanicznego w Gołubiu
ścieżka dojściowa do miejsca pamięci w lesie k. Sarniego Dworu
inne - szczegółowy przebieg (mapy 1:25 tys.) - OR PTTK Gdańsk;
- materiały robocze - Podkomisja Szlaków Pomorskiej KTP w Gdańsku
- bocznice szlaku (ścieżki dojściowe): do gołubieńskiego ogrodu botanicznego, do rezerwatu Staniszewskie Błota
- duże (niestandardowe) tablice krajoznawcze: w Złotej Karczmie i w Rynarzewie
 
 
   
 
Komisja Turystyki Pieszej
przy Pomorskim Porozumieniu Oddziałów PTTK w Gdańsku
80-826 Gdańsk, ul. Ogarna 72
tel. (58) 301-14-88

   


Wszelkie prawa zastrzezone © 2024 PTTK - Znakowane Szlaki Turystyczne Województwa Pomorskiego

Realizacja: 4mpproject.pl