Szlak ZAGÓRSKIEJ STRUGI
Jeden z dwu szlaków łączących Trójmiasto z
Wejherowem poprzez duży kompleks leśny rozciągający się na skraju Wysoczyzny Gdańskiej na południe od linii kolejowej Gdynia- Wejherowo znany jako lasy Chylońsko -Wejherowskie. Jest to trasa
o wybitnie leśnym charakterze, urozmaicona licznymi podejściami, w tym na najwyższą w rejonie Trójmiasta "leśną" Górę Krzyżową, a także partiami dolinnymi
potoków rozcinających krawędź wysoczyzny. Jeden z nich, niezwykle malowniczy, któremu szlak towarzyszy na blisko jednej piątej jego biegu, posłużył jako źródło
nazwy szlaku.

W początkowej partii szlaku poznajemy gdyńskie dzielnice: Witomino, Wiczlino, Zielenisz. Nad tytułowym potokiem leży malowniczo położona z dala od siedlisk ludzkich leśna osada Piekiełko.

Część środkowa szlaku przebiega na peryferiach Rumi, w Zagórzu, która to nazwa już mówi wiele o okolicznym krajobrazie. Natomiast największą atrakcją końcowego jego odcinka, który biegnie pograniczem Wysoczyzny i Pradoliny Redy-Łeby, jest arcyciekawa Kalwaria Wejherowska.
Wymienione cechy charakterystyczne szlaku a zwłaszcza przebieg w strefie krawędziowej wysoczyzny powodują, że jest on raczej nie wskazany dla uprawiania innych rodzajów turystyki, a dla wędrowca jest średnio uciążliwy. W okresach mokrych (deszczowych) odcinki, które prowadzą blisko koryta potoków, mogą być utrudnione w przebyciu.

Ze względu na niezbyt dogodne dojazdy na punkty etapowe szlak najlepiej przebywać długimi odcinkami z ewentualnymi noclegami na trasie. Jedynie fragmenty końcowe szlaku można wykorzystywać do odbywania krótkich samoistnych wycieczek; już to dla odwiedzenia Kalwarii Wejherowskiej, już to dla poznania okolic Witomina, gdyńskiej leśnej dzielnicy. Szlak dość mocno powiązany z innymi trasami, głównie w Wejherowie (szlaki: Puszczy Darżlubskiej, Krawędzią Kępy Puckiej, Wejherowski) i w okolicach Gdyni Wejherowski i Trójmiejski). Na odcinku od Wejherowa po dolinę Kaczy stanowi fragment szlaku E9 (Międzynarodowy Szlak Wybrzeża).
Przebieg i kilometraż
GDYNIA Wzgórze Św. Maksymiliana, SKM (węzeł F. Cegielskiej) | 0,0 | 57,0 |
GDYNIA Witomino, centrum, skrzyżowanie | 2,5 | 54,5 |
GDYNIA Zawada, Kacza | 3,9 | 53,1 |
Rezerwat przyrody Kacze Łęgi | 4,2 | 52,8 |
Zbiornik retencyjny Krykulec | 4,6 | 52,4 |
GDYNIA Dąbrowa, ul. Nowowiczlińska | 7,3 | 49,7 |
GDYNIA Dąbrowa, las | 7,9 | 49,1 |
Kacza | 8,3 | 48,7 |
Góra Krzyżowa | 9,7 | 47,3 |
GDYNIA, ul. Wiczlińska, skraj lasu | 10,3 | 46,7 |
GDYNIA Zielenisz, ul. Chwarznieńska | 13,6 | 43,4 |
Dębowa Góra, skrzyżowanie | 14,5 | 42,5 |
GDYNIA Wiczlino, Niemotowo, pętla | 15,7 | 41,3 |
KOLECZKOWSKI MŁYN, szosa (Chwaszczyńska/Marszewska) | 20,0 | 37,0 |
KOLECZKOWSKI MŁYN, Nad Zagórzanką | 21,3 | 34,7 |
Dolina Zagórskiej Strugi | 22,4 | 34,6 |
Zagórska Struga, przepust | 23,3 | 33,7 |
PIEKIEŁKO, dawne leśnictwo | 24,8 | 32,2 |
STARA PIŁA, wyb., skrzyżowanie leśne | 27,6 | 29,4 |
RUMIA, ul. Młyńska (Zagórska Struga) | 34,9 | 22,1 |
RUMIA, ul. Młyńska, wejście na punkt widokowy G. Markowca | 35,0 | 22,0 |
dawna Polana Głuszców | 35,9 | 21,1 |
RUMIA, Leśniczówka Zagórze | 37,5 | 19,5 |
ZBYCHOWO, skrzyżowanie | 40,8 | 16,2 |
szosa Gniewowo - Reda | 45,3 | 11,7 |
przystanek SKM REDA Pieleszewo (dojście) | 47,2 | 9,8 |
WEJHEROWO Śmiechowo, cmentarz | 51,2 | 5,8 |
Kalwaria Wejherowska, Góra Oliwna | 52,8 | 4,2 |
WEJHEROWO, Cedroński Młyn | 53,8 | 3,2 |
Kalwaria Wejherowska, Góra Kalwaria | 56,0 | 1,0 |
WEJHEROWO, stacja kolejowa | 57,0 | 0,0 |
Opis przebiegu
Szlak rozpoczyna się w Gdyni na węźle Franciszki Cegielskiej w rejonie przystanku SKM Wzgórze Św. Maksymiliana - wyjście zachodnie (km 0,0). Stąd idzie w górę w kierunku
Witomina ulicą Kielecką. Mija budynki: najpierw banku Nordea, potem (po przeciwnej stronie) Wyższej Szkoły Administracji i Biznesu (dawnej Izby Wełny) i opuszcza szosę, wchodząc
w lewo w głąb lasu. Krętą drogą wspina się w pobliże stalowej platformy widokowej, która daje szeroki wgląd na Gdynię. Platforma jednakże jest teraz mocno zniszczona i przez
to korzystanie z niej jest obarczone dużym ryzykiem. Szlak omija nieco ten najwyższy punkt i przez skrzyżowanie leśnych ścieżynek kieruje się na południe, a po wejściu na trasę
dawnej "ścieżki zdrowia" doprowadza do skraju lasu i tym samym Witomina. Po minięciu nowego zespołu mieszkaniowego szlak powraca na ulicę Kielecką. W miejscu tym z przeciwka
włącza się ulica Witomińska, a ulica Kielecka zmienia się w Rolniczą. Szlak przecina Witomino ulicą Rolniczą, a za skrzyżowaniem z ulicami Małokacką i Chwarznieńską, nad którym
góruje gmach Witawy (km 2,5), ulicą Wielkokacką. Ulica ta później na zakręcie przechodzi w ulicę 2 Morskiego Pułku Strzelców a szlak w tym miejscu ją zostawia i obok ogródków
działkowych doprowadza do lasu. Następnie przez las dochodzi do wiaduktu kolejowego, przedostaje się pod torami na drogę wiodącą wzdłuż nasypu kolei i idzie w lewo nad Kaczę
natrafiając na rezerwat przyrody "Kacze Łęgi".
Przekracza rzeczkę (km 3,9) i skręca zaraz w prawo, by pójść w jej górę. Zaraz potem, gdy Kaczę zasili mniejszy dopływ, wypływający ze Źródła Marii - Potok Źródła Marii zwany także
Mariańskim, szlak podąży wzdłuż jego biegu. Wkrótce jednak przy zbiorniku retencyjnym Krykulec przedostaje się groblą na jego drugą stronę i dochodzi do drogi, którą biegnie
czerwony szlak Wejherowski. Skręca w prawo, zaraz potem w lewo, by razem ze szlakiem czerwonym przejść pod torami.
Na najbliższym rozdrożu szlaki się rozchodzą, czarny idzie w lewo na południe wzdłuż torów. Przekracza Kaczą i po około 700 m skręca w prawo w las. Teraz prowadzi na odcinku
prawie 1,5 kilometra urozmaiconą, lekko wijącą się trasą przez partie starego lasu i młodniaki, ogólnie rzecz biorąc w kierunku południowo-zachodnim. Na dużym leśnym skrzyżowaniu
(zbieg pięciu dróg) szlak skręca na południe i dochodzi do szosy (km 7,3). Jest to ulica Nowowiczlińska, pozwalająca przejść pod obwodnicą Trójmiasta. Zaraz za nią szlak odchodzi
od ulicy w prawo w kierunku lasu skrajem osiedla domków jednorodzinnych w Dąbrowie. Brzeg lasu osiąga po 500 m, skręca w lewo, a potem w pobliżu jego narożnika schodzi w prawo w
dół zboczem doliny nad Kaczę (km 8,3) . Nad brzegiem potoku spotyka szlak
żółty Trójmiejski, który dochodzi z naprzeciwka i potem zdąża wzdłuż jego biegu. Szlak czarny wspina się do drogi odchodzącej
od szosy i skręca w prawo. Przez sosnowy las idzie teraz na północ, zatacza łagodny łuk w lewo i na nowej drodze ponownie kieruje się na północ. Wkrótce jednak schodzi w bok
duktem prowadzącym przez partię mrocznego i suchego lasu. Następuje teraz stosunkowo kręty odcinek trasy szlaku, doprowadzający poprzez Krzyżową Górę (km 9,7) do ulicy Wiczlińskiej
i na skraj Wiczlina. Dalej szlak idzie niemal prostopadle do szosy skrajem lasu. Po około 500 m dochodzi do ulicy Śliskiej, która swą krętą trasą wyznacza dalszy bieg szlaku.
Prowadzi on teraz wśród nowej i starej zabudowy Wiczlina, ale także wśród pól i kęp lasu. Po niecałym kilometrze już na obszarze Zielenisza szlak wychodzi na ulicę Chwarznieńską
naprzeciwko nowych osiedli Sokółka. Skręca w lewo i idzie tą ulicą aż do jej ostrego zakrętu a jednocześnie skrzyżowania z dwoma innymi drogami (km 13,6). Na wprost utwardzona droga
prowadzi do Dębowej Góry i innych rozsianych tu zabudowań. Wije się ona wśród pagórków, pól oraz łąk i taką trasą szlak pójdzie aż do wyjścia na szosę obok pętli autobusowej
(km 15,7). Jest to znów ulica Wiczlińska; na niej szlak skręca w prawo, by potem doprowadzić do skraju lasu. Tam opuszcza szosę i wchodzi na żużlową drogę z lewej, a wkrótce
dociera do niewielkiej polany z zabudowaniami Wielkiej Roli. Obchodzi polanę wzdłuż południowego i wschodniego krańca a potem ponownie zanurza się w las. Idzie teraz około 2,5 km w
kierunku południowym oraz południowo-zachodnim i po dość skomplikowanej marszrucie wychodzi w narożniku lasu w rejonie Koleczkowskiego Młyna (km 20,0). Tu przekracza szosę łączącą
Koleczkowo z Chylonią i dalej podąża na północny zachód doliną Zagórskiej Strugi. Ten potok będzie szlakowi towarzyszył przez wiele kolejnych kilometrów. Najpierw, najbliższe
2,5 km, idzie blisko jego koryta przez łąki i zagajniki oraz skrajem lasu. W końcu szlak całkiem wychodzi na polanę, na której usadowiona jest osada leśna i dawna leśniczówka
Piekiełko (km 24,8) . Przy leśniczówce szlak skręca w prawo i podąża brukowanym traktem w kierunku Rumi. Jednocześnie spotyka tu szlak
czerwony Wejherowski. Oba szlaki idą krótko razem na północ, na łuku drogi czerwony odchodzi w prawo a czarny podąża nim dalej. Tę brukowaną drogę, wijącą się tak, jak wije się
Zagórska Struga i jej dolina, szlak wykorzystuje na dość długim odcinku, bowiem aż za Starą Piłę. Tu zaraz za skrzyżowaniem (km 27,4)
szlak skręca w prawo i wspina się po zboczu doliny. Dochodzi do drogi wiodącej powyżej wykorzystywanego wcześniej traktu i teraz pójdzie zboczem doliny generalnie na
północny-wschód bardzo krętą trasą. Wiedzie ona zatem powyżej łąk i pól oraz rozrzuconej zabudowy zajmujących teraz dno ciągle poszerzającej się doliny Zagórskiej Strugi.
Gdy od głównej doliny odgałęzia się w kierunku wschodnim duża dolina boczna, szlak opuszcza główną dolinę i odbija na wschód. By jednak nie porzucić swego najbliższego celu
(czyli Rumi) schodzi na dno dolinki i tu przekracza szosę. Wybiega ona z Rumi do Łężyc i dalej Koleczkowa. Szlak teraz będzie próbował wrócić na swój główny kierunek, dlatego
po drugiej stronie szosy wchodzi na wierzchowinę i tak jak pozwala na to mocno rozrzeźbiony teren podąża do Rumi. Zatem przez zróżnicowany las omijając zaszytą w lesie
jednostkę wojskową po ponad dwu kilometrach wyjdzie na ulicę Kamienną w południowej części Rumi - Szmelcie rozciągniętej w dolinie Zagórskiej Strugi. Teraz pójdzie ulicą
w prawo i na zbiegu z ulicą Batorego porzuca je obie, by dojść nad rzekę. Przekracza ją (km 34,6) w miejscu, gdzie niegdyś był młyn i ulicą Młyńską zatacza łuk w prawo w celu
obejścia wydzielającej się z przeciwległego zbocza doliny Góry Markowca . W końcu szlak podchodzi do drogi biegnącej drugą stroną doliny
(jest to ulica Leśna) i tu ostatecznie pożegna Rumię oraz dolinę Zagórskiej Strugi. Droga brukowana o kierunku wschodnim będzie się dość łagodnie wspinać na wierzchowinę.
Po około 1,3 km dojdzie do zbiegu kilku dróg i wkrótce na następnych rozstajach przy pomnikowym podwójnym dębie skręci zdecydowanie na
południe. Po około 300 m szlak minie zabudowania leśniczówki Zbychowo z rosnącym obok pomnikowym
modrzewiem . Potem na rozwidleniu będzie zdecydowanie schodził do drogi, która od Szmelty prowadzi do Zbychowa wykorzystując odgałęzienie
doliny Zagórskiej Strugi. Na drodze tej skręca w prawo i idzie przez las nieco wijącą się drogą, ale cały czas utrzymując początkowy kierunek. W końcu las się przerzedza i szlak
wychodzi na szeroki trakt, który doprowadza do Zbychowa (km 25,5). W centrum wsi przy stawku szlak dokonuje ostrego zwrotu i podąża dalej na północny-wschód dnem obniżenia
ciągnącego się od Zbychowa w kierunku Redy i zwanego Rowem Redzkim. Szlak mija kilka chałup i wchodzi na lewe zbocze doliny. Następnie wspina się w kierunku bliskiego lasu
zdobywając lokalną kulminację z widokami na okolicę. Wreszcie szlak wchodzi do lasu i pozostanie w nim przez kilka kilometrów. Najpierw będzie szedł ścieżką powyżej Redzkiego
Rowu. Później cały czas idąc w zasadzie na północ wejdzie na wyraźniejszą drogę i ona w połączeniu z kilkoma innymi doprowadza do znaczniejszej drogi z Gniewowa do Redy i Rumi.
Po jej przecięciu szlak idzie dalej przez las; jeszcze kilometr na północ a potem schodzi dolinką o kierunku północno-zachodnim do utwardzonej drogi (km 45,0), która przeciska
się przez krawędź wysoczyzny, by połączyć Redę (Marianowo) z Gniewowem. Tu skręca w prawo i zaraz potem w lewo, aby kontynuować swój bieg w kierunku północnej krawędzi wysoczyzny
i doliny Redy - Łeby. Następne dwa kilometry szlak pójdzie zatem na północny - zachód najpierw krótko przez wierzchowinę a potem wąskim i krętym rozcięciem nazywanym Doliną
Pieleszewską. Właśnie u jej wylotu w pradolinie jest Pieleszewo, a wcześniej przystanek Reda Pieleszewo na linii kolejowej SKM. Szlak jednakże do samego przystanku nie dociera,
bowiem w jego pobliżu (km 46,9) na skraju pradoliny skręca w lewo i potem dochodzi do torów kolejowych. Idzie krótko wzdłuż torów a potem odchodzi bardziej na południe, a następnie
ponownie kieruje się na zachód. Wreszcie dociera do Wejherowa wcześniej przecinając wąską szosę prowadzącą do Gniewowa. Szlak wychodzi na ulicę Cmentarną, mija z lewej cmentarz
(km 50,9), a potem gęstą zabudowę domków jednorodzinnych Śmiechowa. Zaraz za cmentarzem szlak ponownie wchodzi w las. Wspina się na wysoczyznę, potem schodzi do skraju i ponownie
wzdłuż polanki ciągnącej się w głąb lasu idzie w górę. Na jej końcu skręca w prawo i lasem dochodzi do Góry Oliwnej (km 52,5) oraz pierwszych leśnych kaplic Kalwarii Wejherowskiej.
Wcześniej szlak minął tyły położonego poniżej na zboczu cmentarza żołnierzy
radzieckich , , . Na Górze Oliwnej mija Kaplicę Agonii
Chrystusa, a następnie schodami dostaje się do Kaplicy Wniebowstąpienia , a stamtąd w kierunku południowo-zachodnim, by ostatecznie zejść
do doliny potoku Cedron. Na Górze Oliwnej poniżej wymienionych kaplic (czyli od szlaku w prawo w dół) znajdują się jeszcze Kaplica Judasza i Kaplica Grobu Matki Bożej. Na skraju
lasu nad potokiem następuje spotkanie z innym szlakiem, wcześniej już poznanym czerwonym Wejherowskim. Oba szlaki biegną w kierunku miasta a po 400 m w rejonie Cedrońskiego
Młyna (km 53,5) rozchodzą się. Czarny idzie w lewo, przekracza Cedron, mijając położoną na jego brzegu kapliczkę kalwaryjską Nad Cedronem
a potem skręca w prawo. Przecina narożnik parku miejskiego im. A. Majkowskiego i dochodzi do szosy z Wejherowa do Kartuz (ul. Marynarki Polskiej). Teraz szlak wejdzie między
następne kaplice Kalwarii Wejherowskiej znajdujące się po drugiej stronie ulicy. Zatem podchodzi schodami terenowymi do kaplicy Pałacu
Piłata , następnie mija położoną obok niej Kaplicę Podjęcia Krzyża a potem znajdującą się nieco dalej na zboczu Kaplicę Pierwszego Upadku
Chrystusa. Po zejściu w rejon skrzyżowania dróg leśnych natrafia nad Strużką na Kaplicę Spotkania z Matką . Stąd szlak udaje się na
zachód, mija Kaplicę Cyrenejczyka a następnie skręca w prawo i idzie w kierunku miasta. Dochodzi niemal do skraju lasu a potem w lewo pod górę do kaplicy Pałacu
Heroda . Stąd szlak omijając tereny sportowe dociera do ulicy Kalwaryjskiej a potem szosy do Gowina. Za szosą wypiętrza się zadrzewiona
Góra Kalwaria, przez którą prowadzi dalsza część trasy szlaku. Podczas wpinania się schodami terenowymi mija on kolejne kaplice - stacje Drogi Krzyżowej. Są to Kaplica Trzeciego
Upadku, Kaplica Obnażenia i Kaplica Przybicia do Krzyża. Potem dochodzi do dużej Kaplicy Ukrzyżowania. usadowionej na kulminacji Góry (km 55,7). Stąd szlak schodzi do ulicy
Harcerskiej natrafiając na następne kaplice: w połowie zbocza Kaplicę Zdjęcia z Krzyża i u dołu Kaplicę Grobu Chrystusa. Na ulicy szlak skręca w prawo i ul. Bukową a potem
przejściem obok szkoły wychodzi na ulicę Sobieskiego. Stąd już niedaleko do końca szlaku znajdującego się przy wejherowskim dworcu PKP. Jeszcze tylko ulicą Sobieskiego w prawo
i potem w lewo Dworcową w rejon budynku stacyjnego. Obok znaku końcowego szlaku czarnego (km 56,7) znajdują się tu znaki trzech innych szlaków mających w tym miejscu też swój
kraniec: niebieskiego Krawędzią Kępy Puckiej,
czerwonego Wejherowskiego i zielonego Puszczy Darżlubskiej.
Szczegółowe mapy
1. Ślady trasy szlaku do pobrania: kml
oraz gpx.
2. Szczegółowa trasa szlaku na "mapie turystycznej" (mapa-turystyczna.pl)

Komunikaty i informacje
Komunikacja
KOMUNIKACJA czyli jak dostać się na szlak możliwości dojazdu środkami transportu publicznego
| KOMUNIKACJA AUTOBUSOWA: Szlak jest wyjątkowo łatwo dostępny. Właściwie na całej jego długości dojechać można komunikacją miejską. Wyjątkiem jest odcinek Wiczlino-Niemotowo - Rumia i Rumia - Reda-Pieleszewo, do których od niedawna nie ma możliwości dojazdu środkami komunikacji publicznej. Doskonały dojazd zapewniony jest przez Zarząd Komunikacji Miejskiej w Gdyni, którego autobusami dojechać można zarówno do miejsca początkowego szlaku na Wzgórzu św. Maksymiliana, jak i z niewielkim dojściem do Wejherowa. Końcowy odcinek, w rejonie Wejherowa obsługiwany jest przez MZK Wejherowo. Ponadto do Wejherowa można dostać się autobusami regionalnymi Veolii Transport i PKS Wejherowo. Podstawowe informacje na temat podróży autobusami (cen biletów, rozkładów jazdy) można znaleźć na stronach internetowych organizatorów i przewoźników: http://www.zkmgdynia.pl/, http://www.mzkwejherowo.pl/, http://www.veolia-transport.pl oraz http://www.pksw.pl/ KOMUNIKACJA KOLEJOWA: Najlepszym sposobem na dotarcie do szlaku jest Szybka Kolej Miejska w Trójmieście. Pociągami tej firmy dojechać można do Wzgórza św. Maksymiliana, Rumi, Redy-Pieleszewo, Wejherowa-Śmiechowa i Wejherowa. Pociągi SKM kursują bardzo często łącząc Wejherowo z Gdańskiem, oraz miejscowości odległe od nich o kilkadziesiąt km (Tczew, Lębork, Słupsk). Dodatkowo w pociągach SKM można bez ograniczeń przewozić rowery (w okresie letnim stosowana jest promocja polegająca na bezpłatnym przewozie rowerów). Podstawowe informacje na temat podróży pociągami SKM (cen biletów, rozkładów jazdy) można znaleźć na stronie internetowej http://www.skm.pkp.pl/ INFORMACJE: Przy danej miejscowości podane będą nazwy przystanków i zakodowane nazwy przewoźników zatrzymujących się na nich. Oprócz stron konkretnych przewoźników, wyszukując połączenie można korzystać ze stron Internetowych zawierających wszystkie rozkłady jazdy: http://www.pkp.pl/ i http://www.rozklady.com.pl/ KM - komunikacja miejska, PKS - autobusowa komunikacja regionalna, PKP - komunikacja kolejowa SKM - Szybka Kolej Miejska PR - PKP Przewozy Regionalne IC - PKP InterCity ZKM - Zarząd Komunikacji Miejskiej w Gdyni MZK - Miejski Zakład Komunikacji w Wejherowie PKSW - Pomorska Komunikacja Samochodowa Wejherowo VTG - Veolia Transport Gdynia | PODSTAWOWA | PUNKT NA SZLAKU | KM SZLAKU | POŁĄCZENIA KOMUNIKACYJNE (RODZAJ, NAZWA PRZYSTANKU, PRZEWOŹNIK) | GDYNIA, WZGÓRZE ŚW. MAKSYMILIANA SKM | km szlaku 0,0/56,0 | PKP: GDYNIA WZGÓRZE ŚW. MAKSYMILIANA (SKM) KM: SKM WZGÓRZE ŚW. MAKSYMILIANA, WĘZEŁ F. CEGIELSKIEJ (ZKM) | GDYNIA-WITOMINO | km szlaku 2,5/53,5 | KM: ROLNICZA (ZKM) | GDYNIA-DĄBROWA, NOWOWICZLIŃSKA | km szlaku 6,6/49,4 | KM: DĄBROWA TESCO (ZKM) | GDYNIA-ZIELENISZ | km szlaku 12,9/43,1 | KM: ZAUCHY (ZKM) | GDYNIA-WICZLINO-NIEMOTOWO, PĘTLA | km szlaku 15,0/41,0 | KM: WICZLINO NIEMOTOWO (ZKM) | RUMIA | km szlaku35,0/21,0 | KM: MŁYŃSKA (ZKM), SKM, PKP - RUMIA (1 km) | REDA-PIELESZEWO | km szlaku 46,5/9,5 | PKP: REDA PIELESZEWO (SKM), KM: SKM REDA PIELESZEWO (ZKM), RZECZNA (MZK) | WEJHEROWO-ŚMIECHOWO, CMENTARZ | km szlaku 50,2/5,8 | KM: ODRĘBNA (MZK), PKP: WEJHEROWO ŚMIECHOWO (SKM) (1 km) | WEJHEROWO | km szlaku 56,0/0,0 | PKP: WEJHEROWO (SKM, PR, IC), PKS: WEJHEROWO (PKSW, VTG), KM: WEJHEROWO DWORZEC PKP (MZK) | POMOCNICZA | PUNKT NA SZLAKU | INFORMACJE O KOMUNIKACJI | INFORMACJE O DOJŚCIU NA SZLAK | GDYNIA-WICZLINO, UL. WICZLIŃSKA, skraj lasu | KM: WICZLINO DZIAŁKI II (ZKM) | ok. 0,5 km na zachód szlaku (km szlaku 9,7/46,3) | KOLECZKOWSKI MŁYN, szosa | KM: KOLECZKOWO, POCZTA (ZKM) | ok. 2 km na zachód od szlaku wzdłuż ul. Chylońskiej (km szlaku 19,3/36,7) |
Fotogaleria
Historia szlaku
Czarny szlak pieszy z Gdyni Wzgórza świętego Maksymiliana (niegdyś Wzgórza Nowotki) został wytyczony i wyznakowany w roku 1968. Poprowadzono go trasą będącą w przybliżeniu powtórzeniem
szlaku bojowego I Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte w czasie walk o Trójmiasto (11.03-18.03.1945 r.). Wiódł on zatem z Zelewa przez Wejherowo, Rumię (Biała Rzeka), Nowy Dwór,
Piekiełko, Łężyce, Wiczlino do Gdyni i w związku z tym nosił imię "I Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte". Długość szlaku wynosiła 70 km. Projektodawcą szlaku
był kmdr Rudolf Lauer wespół z Eugeniuszem Chraplą a kierownikiem zespołu znakarskiego Andrzej Brzozowski.

Szlak już od początku budził wiele kontrowersji, zarówno jeśli chodzi o merytoryczne przesłanki istnienia , jak i jego trasę przebiegu. Wymownym tego obrazem były kłopoty z jego wyznakowaniem
(wyborem odpowiedniej trasy) Szczególnie dyskusyjne były miejsca końcowe szlaku: w Gdyni - przy wiadukcie kolejowym na ulicy Czołgistów (niezgodne z instrukcją) i w Zelewie - wiosce
posiadającej bardzo złe połączenie komunikacyjne. Zgłaszano także zastrzeżenia z uwagi na duże odcinki wiodące szosą. To spowodowało, że wkrótce zaczęto wprowadzać wiele zmian.
W roku 1974 przedłużono szlak do budynku dworca na przystanku Gdynia Wzgórze Nowotki, w roku 1977 przeznakowano odcinek szlaku prowadzący szosą od Wielkiego Kacka do Zielenisza przepuszczając
go przez Górę Krzyżową, a w roku 1979 skasowano końcówkę szlaku Wejherowo-Zelewo, kończąc teraz na dworcu kolejowym w Wejherowie. W związku z pracami renowacyjno-korekcyjnymi podjętymi
na szlaku czerwonym Wejherowskim z Sopotu do Wejherowa, który po części dublował trasę szlaku czarnego, postanowiono radykalnie zmienić przebieg szlak czarnego.
Dokonano tego w latach 1980-1982, wykorzystując częściowo dawną trasę szlaku czerwonego. W związku z tym nadano szlakowi nową nazwę bardziej odpowiadająca jego aktualnemu przebiegowi
czyli Zagórskiej Strugi.
W następnych latach kilkukrotnie dokonywano różnych drobnych i większych zmian w przebiegu szlaku. Wynikały one z chęci poprawy warunków wędrówkowych lub z konieczności opuszczenia terenów,
przez które szlak wcześniej prowadził.
Na początku lat 90-tych w rejonie Rogulewa oraz Głodówka szlak przesunięto bardziej na południe i poprowadzono przez Koleczkowski Młyn z uwagi na wyłączenie terenu leśnego, przez który
dotąd przebiegał, z powszechnego dostępu (ulokowano tu obiekty wojskowe).
W roku 1997 dla poprawienia możliwości komunikacyjnych i udostępnienia widokowego wzgórza w Rumii dokonano zmiany szlaku między Szmeltą a Zbychowem zmieniając miejsce przecięcia doliny
Zagórskiej Strugi. Szlak przekracza rzekę bliżej centrum miasta obok wzgórza Markowc a potem do Zbychowa idzie obok d. leśniczówki Zagórze.
W 2002 roku początek szlaku w Gdyni przeniesiono na drugą stronę linii kolejowej od stronu Witomina, a to związku w powstaniem zachodniego wyjścia z peronów przystanku Gdynia Wzgórze
Św. Maksymiliana.
Ostatnio (2021) dokonano drobnej korekty w Koleczkowie w rejonie Koleczkowskiego Młyna przenosząc trasę szlaku ze skraju lasu, które to miejsce okazało się częścią prywatnych działek,
na ulicę Młyńską.
Informacje techniczne
oznaczenie kodowe szlaku | dawne (do 2001 r.) | GD 1205 s | obecne (od 2002 r.) | PM-1516-s |
ranga szlaku | na odcinku Wejherowo - dolina Kaczy (Dąbrowa) -- szlak międzynarodowy E9; na pozostałym - lokalny |
położenie administracyjne szlaku | miasta: Gdynia, Rumia i Wejherowo;
gminy: Szemud, Wejherowo |
położenie turystyczne szlaku | szlaki regionu gdańskiego |
grupa szlaków Trójmiasta i okolic |
położenie na terenie parków narodowych i krajobrazowych | Od Witomina do Wiczlina z wyłączeniem Dąbrowy i od Wielkiej Roli (w Gdyni) do Cedrońskiego Młyna (Wejherowo) z wyłączeniem Rumi oraz w rejonie Góry Kalwarii w Wejherowie - na terenie Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego |
administrator terenów leśnych szlaku | Nadleśnictwo Gdańsk: leśnictwa Witomino, Rogulewo, Piekiełko, Stara Piła, Zbychowo, Marianowo, Śmiechowo | jedn. org. PTTK nadzorująca szlak / opiekun | Pomorskie Porozumienie Oddziałów PTTK w Gdańsku Oddział Regionalny PTTK Gdańsk, ul. Ogarna 72
tel. 58 3011488 - Pomorska Komisja Turystyki Pieszej |
ostatnie odnawianie szlaku | 2021 - całość szlaku |
wyposażenie szlaku w znaki informacyjne | drogowskazy: Gdynia Wzg. Św. Maksymiliana (2020), Witomino (2020), Zbiornik Krykulec (2018), dolina Kaczy,
Wiczlino las, Zielenisz (2021), Wiczlino Niemotowo, (2021), Koleczkowski Młyn (2021), Piekiełko (2020), szosa Rumia - Łężyce, Rumia Zagórze, Zbychowo, Reda Pieleszewo SKM, Cedroński Młyn,
Wejherowo PKP (2016); pozostałe ustawione w 2007 r.
tablice: Gdynia Wzgórze św. Maksymiliana - 2020 (gdyńska); Piekiełko - 2020 (standardowa) |
dokumentacja szlaku | brak |
ostatnie zmiany przebiegu | 1997: zmiana między Szmeltą a Zbychowem |
2002: zmiana miejsca początkowego szlaku w Gdyni |
2016: zmiana w rejonie zbiornika Krykulec |
2021: zmiana w Koleczkowskim Młynie |
projektowane zmiany przebiegu | Zielenisz - Wiczlino Niemotowo - przeniesienie trasy w las |
inne | szczegółowy przebieg (mapy 1:25 tys.) - OR PTTK Gdańsk;
materiały robocze - Podkomisja Szlaków PKTP (PPO PTTK) Gdańsk |
Wydawnictwa o szlaku
Wydawnictwa o szlaku, oraz najnowsza literatura krajoznawcza, w której można znaleźć informacje na temat terenu, przez który przebiega szlak.
SKRAJEM WYSOCZYZNY GDAŃSKIEJ
Opracowanie o charakterze monograficznym wydane w roku 1985 przez Regionalną Pracownię Krajoznawczą PTTK w Gdańsku autorstwa Tadeusz Gruszczyńskiego. Wydawnictwo to oprócz szczegółowego opisu przebiegu zawiera bogatą część krajoznawczą wplecioną w tekst opisu i dość dokładną kartografię, które wiele nie straciły na swej aktualności. Zeszyt został wydany w ramach kontynuacji serii "Znakowane szlaki turystyki pieszej województwa gdańskiego" jako pozycja nr 7.
 
NA RUBIEŻACH GDYNI
NAD ZAGóRSKĄ STRUGĄ
MIĘDZY RUMIĄ A WEJHEROWEM
Cały szlak z podziałem na trzy wycieczkowe odcinki zaprezentowany w folderach polecających " Wycieczki szlakami pieszymi regionu gdańskiego" - serii wydawanej przez Oddział Regionalny PTTK w Gdańsku.
Pozycja pn. NA RUBIEŻACH GDYNI dotyczy odcinka: Gdynia - Koleczkowski Młyn, NAD ZAGóRSKĄ STRUGĄ - odcinka Koleczkowski Młyn - Rumia, a ostatni odcinek do Wejherowa jest opisany w folderze MIĘDZY RUMIĄ A WEJHEROWEM. Ilustrowane foldery zawierają ogólne omówienie szlaku i jego walorów oraz mapę odcinka w skali 1:50000 lub zbliżonej.
- Zarząd Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego Gdańsk - Wędrówki po Trójmiejskim Parku Krajobrazowym. Przewodnik, Gdańsk 2004
- Zarząd Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego Gdańsk - Wędrówki po Trójmiejskim Parku Krajobrazowym. Wejherowo - Rumia , Gdańsk 2007
- mapa turystyczna OKOLICE TRóJMIASTA skala 1:50000 wyd. ExpressMap
- mapa turystyczna TRóJMIEJSKI PARK KRAJOBRAZOWY - część północna skala 1:25000 wyd. EKO-KAPIO
|